kiedy mieliśmy już siebie dosyć
skakaliśmy z mostów
skakaliśmy do wody
która dziobała nas w oczy
gryzła mięśnie i wargi


kiedy mieliśmy już siebie dosyć
rzucaliśmy się na wiatr
który przenosił nas
w inne miejsca


wcześniej wydłubawszy nam to co najcenniejsze spod powiek

słonymi jak tęsknota za włoskim morzem
łzami


rzucaliśmy się na wiatr
jak trójkątne żagle
jak trójkąty płócien
bez pokładów


kiedy mieliśmy już siebie dosyć
waliliśmy pięściami głów
o skały


kiedy mieliśmy dosyć prądów
szczypały nas piaski
gryźliśmy piaski jak drożdżowe ciasta
i uda kochanków


kiedy mieliśmy już dosyć siebie
zamienialiśmy się na role
z oczekującymi na zapłatę


zaczęliśmy pisać prozę
karmić koty

sprzątać mieszkania


pozamykaliśmy okna
żeby nie udawać samobójców


kiedy mieliśmy już siebie dosyć
uwierzyliśmy terapeutom
którzy wbili nam gwoździe do mózgów


i sporządzili notatkę
krótki wywiad z przebytych chorób