Pozdrawiam,
Miłego dnia

Ten temat, który poruszyłaś w wierszu, Elu, jest bardzo szeroki, a zarazem niezmiernie delikatny i ważny. Tu nie tylko chodzi o inność, ale także o piękno, poczucie własnej wartości, akceptację siebie samego, ale także społeczną akceptację człowieka. Chodzi tu również w niemałym stopniu o miłość.
Łatwo jest nam pisać i mówić po przeczytaniu Twojego wiersza oraz po spojrzeniu na wspomniany obraz, że liczy się piękno ukryte w człowieku, a nie zewnętrze ludzkiego ciała. To wszystko prawda, jednak pytanie brzmi: na ile prawdziwie potrafimy urzeczywistniac to stwierdzenie we własnej codzienności? Czy potrafimy bez uprzedzeń dostrzegać w człowieku jego godność? Można by w tym miejscu wypisać całą litanię pytań jak w rachunku sumienia. Mógłbym sam siebie zapytać jak spoglądam na osoby ze znamionami na skórze? Jak spoglądam na ludzi niepełnosprawnych fizycznie? Jakie są moje żarty ocierające się o rasizm? Mógłbym też spojrzeć głębiej i zapytać o to, jak myślę o prostytutkach? Jakie myśli podłapuje w sobie w kwestii uchodźców? Co sądzę o osobach, które same siebie określają jako ateiści?

Dziewczynka z obrazu zapewne przeżywała oltopny dramat. Dla każdej kobiety bez względu na wiek poczucie piękna, poczucie własnego piękna jest sprawą mega ważną. Psychologia jest dziś w stanie udowodnić, że słowa ojca, który często mówi swojej córce, że jest piękna, mają realne przełożenie na jej życiowy rozwój psycho-społeczny. Podobnie sprawa ma się z brakiem akceptacji wśród najbliższych. Ty, Elu, swój wiersz ułożyłaś jako spojrzenie malarki na tę dziewczynkę. Spróbowałaś włożyć w usta artystki swoją własną wrażliwość. Spróbowałaś z obrazu, kolorów, szczegółów, światła, wywnioskować, jak też mogla malarka postrzegać to biedne dziecko. Po samych komentarzach poniżej już widać, że swój wiersz ubrałaś w piękno. Podsunęłaś nam pod rozwagę dużo więcej niż kolejny obraz, którego nie znaliśmy. Jako rodzic chwyciłem mysl: jak pstrze na wysiłki moich dzieci? Czy je doceniam? Czy wspieram? Czy kształtuje w nich osobiste poczucie wartości oraz godności? Czy swoim postępowaniem oraz słowami, które oni słyszą z moich ust o innych ludziach, uczę ich dostrzegania czlowieczeństwa i szacunku dla każdego żyjącego człowieka? W moim kontekście dochodzi kwestia wiary w Boga. Bardzo dużo rozmawiam z moimi dziećmi o Bogu. Uczę ich przeżywania naszej wiary na co dzień. Tu pojawiają się nam również pytania o "inność", którą uczymy się zastępować miłością konkretną, a nie tylko teoretyczną.

Dzięki Elu, za Twój wiersz oraz inspiracje do rozmyślań. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho!😊🙋‍♂️

Z innością trudno się żyje, nie dlatego, że jest, bardziej dlatego, że inni atakują. Pozdrawiam

Prawdziwy, wrażliwy artysta, czlowiek, potrafi dostrzec prawdę i rzeczywiste piękno a prawdziwy poeta/poetka - właściwie objąć pięknymi słowami. Gratuluję Elu!

jak piękne można pisać wiersze spoglądając na obraz ...

Witaj Elu , wiersz jest niesamowity , bardzo ciekawy - nie wiedziałam o istnieniu takiej choroby , biedne dziecko. Niestety nie mogę pozostawić gwiazdek - bo ich nie mam. Gratuluję i pozdrawiam cieplutko Irena

Smutne. Cholernie smutne. Aż ściska serce. No, ale o to przecież chodzi. Piękny wiersz. Podrawiam.