Dziękuję za tak wnikliwą analizę! Pisanie rzeczywiście może być rzemiosłem, sztuką, a czasem wręcz misją – i w każdej z tych ról twórca ponosi odpowiedzialność za swoje słowa. Słowo ma moc kształtowania myśli, emocji, a nawet rzeczywistości, dlatego warto używać go świadomie. Cieszę się, że tekst przypadł Ci do gustu! Dzięki za 6/5 i serdeczne pozdrowienia.

Nie można temu zaprzeczyć.

Słowa mają ogromną moc, a ich odpowiednie dobranie może zmienić nie tylko treść, ale także sposób, w jaki odbieramy świat. Zgadzam się, że balansowanie między różnymi rolami w pisaniu pozwala na odkrywanie nowych, głębszych znaczeń. Dzięki za tę inspirującą myśl!

Dziękuję! Cieszę się, że ta analiza trzech podejść do słowa skłania do refleksji. Każdy, kto pisze, balansuje gdzieś między nimi – czasem jest rzemieślnikiem, czasem poetą, a czasem kimś, kto pragnie nadać słowom głębszy sens. Ważne, by zawsze mieć świadomość, jakich słów używamy i jaką mają moc.

Ciekawa uwaga-teza! Wieszczowie potrafią porwać tłumy, wzniecić ogień emocji, ale kiedy spojrzy się na ich słowa na chłodno, czasem okazuje się, że to bardziej siła przekazu niż konkretna treść. To dobry temat na prace magisterskie i doktoranckie. Sztuka oddziałuje na wiele sposobów – jedni budują trwałe fundamenty, inni rzucają płomienie, które szybko gasną.
Cieszę się, że dwa pierwsze sposoby są Ci bliskie – w końcu to, co rezonuje osobiście, jest najważniejsze.

Ciekawa interpretacja! Trylogia sztuki, w której różne nurty splatają się w jedną opowieść – podoba mi się to spojrzenie. Dziękuję za wysoką ocenę i serdecznie pozdrawiam!

To niezwykle budujące słowa! Harmonia w pisaniu to czasem zamierzony rytm, a czasem czysta intuicja – najważniejsze, żeby rezonowało z odbiorcą. Jeśli moje wiersze wchodzą i nie chcą wyjść, to chyba lepszej pochwały nie mogłem usłyszeć! Dziękuję za tak piękne uznanie.

Dziękuję za wnikliwe spojrzenie i cieszę się, że trzy pierwsze strofy zrobiły na Tobie wrażenie! Co do czwartej – może rzeczywiście brzmi trochę jak osobna refleksja, czasem wiersz płynie w swoim rytmie i zbacza w nieoczekiwane rejony.
A co do ocen – no tak, skoro już odzyskałem opcję, to trzeba było trochę „poszaleć”, ale zawsze staram się robić to uczciwie i zgodnie
z własnym odczuciem.

Bardzo ciekawa refleksja! To prawda – wielki artysta nie maluje „jak dziecko” z braku umiejętności, ale dlatego, że świadomie wybiera taką formę wyrazu. Podobnie w poezji – prostota nie zawsze wynika z ograniczeń, a skomplikowana forma nie zawsze oznacza głębię.
Nie musimy się zgadzać we wszystkim, bo to właśnie różne spojrzenia czynią sztukę tak fascynującą. A komentarz jest super!

hihi...miałam na myśli obecność werbalną :))

Hi, hi ... na razie, tylko po kraju ...

To bądź i nigdzie daleko nie odchodź :)

Póki myślę ... jestem!

Dziękuję, że jesteś :)

Cieszę się, że mogę dodać trochę pozytywnej energii – bo przecież słowa mają moc budowania, a nie tylko opisywania. Zasłużyłaś to masz!

Dziękuję Stasiu, miło mi, że tak o mnie myślisz, to budujące :)
Miłego wieczoru życzę mój Przyjacielu :)

I to jest piękne podejście! Nie każdy musi być wieszczem, nie każdy dąży do nieśmiertelności w literaturze – czasem najcenniejszą pamięcią jest ta, którą noszą w sobie najbliżsi. Jeśli pisanie sprawia radość, to już wystarczający powód, by to robić.
Nie bądź taka skromna. Twoją niezaprzeczalną siłą jest komplet: wiersz + oryginalna grafika. To Cię wyróżnia. Poza tym – widać, że tworzysz z serca, a to zawsze zostawia ślad, niezależnie od skali.

Dziękuję! Cieszę się, że się podobało.

Dziękuję za miłe słowa, cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu. Serdecznie pozdrawiam.

Świetnie to ująłeś – pismak, poeta, wieszcz to nie rywale, lecz różne miejsca na tym samym podium. Każdy wybiera swój materiał: jedni spiż, inni papier, a jeszcze inni zostawiają ślad w ulotnej pamięci, licząc, że to właśnie ona przetrwa najdłużej.
A co do stopni prawdy – nasz wieszcz dobrze wiedział, że nie każda myśl nadaje się do wypowiedzenia głośno. Czasem prawda potrzebuje właściwego adresata, a czasem cisza mówi więcej niż wersy. Dzięki za tę refleksję, jak zwykle – niezwykle pouczającą.

Dokładnie! Każdy autor ma swój własny język, rytm i sposób wyrażania emocji – i to właśnie sprawia, że literatura jest tak bogata. Cieszę się, że wiersz Ci się podoba! Dzięki za dobre słowo i serdecznie pozdrawiam!

Bo poezja to nie tylko słowa, ale i przenikające je idee. Każdy wers niesie coś więcej niż dźwięk – czasem to filozofia, czasem emocja, a czasem czysta intuicja. Myśli nasiąkają tym potokiem i płyną dalej, zmieniając się z każdym czytelnikiem. Dziękuję.

Dokładnie tak! Słowa mają swoją publiczność, niezależnie od formy – jedni szukają prostoty, inni zagadek, a jeszcze inni emocji między wersami. Ważne, żeby pisać to, co w duszy gra.
Serdecznie pozdrawiam i życzę inspirującego dnia!

Czasem słowa układają się same, a czasem rozsypują jak piasek – i w tym też jest ich magia. Bo nawet jeśli nie chcą pasować, to i tak coś znaczą, nawet w chaosie. A pismak, poeta, wieszcz? Każdy z nas bywa nimi na zmianę – ważne, żeby pisać.
Dzięki za refleksję, serdecznie pozdrawiam i życzę, by dziś słowa same wskakiwały na swoje miejsce!

To prawda – dusza często dźwiga więcej, niż potrafimy wypowiedzieć. Niektóre emocje nie mieszczą się w gestach ani słowach, ale znajdują swój wyraz w ciszy, spojrzeniu lub wersie poezji. I to właśnie w tych niewidzialnych śladach tkwi ich największa siła. Dzięki.

do "Asteria"
Zgadzam się – poezja to przestrzeń bez granic, gdzie prostota i zawiłość mogą współistnieć, a to, co dla jednego jest oczywiste, dla innego staje się zagadką. Gdyby wszystko było łatwe do odczytania, nie mielibyśmy tych wszystkich literackich i intelektualnych sporów, które tak pięknie karmią wyobraźnię.
Co do czteronożnej wersji litery M jako najkrótszego wiersza – brzmi jak minimalizm doprowadzony do absolutu! Może właśnie w tej prostocie kryje się cała jego głębia?
Dzięki za ciekawą refleksję i za „TAK” dla wiersza!

Pozwolę się nie zgodzić jednak z Panem Kazimierzem.
"wersy powinny być zrozumiałe, nie wyniosłe i zawiłe...'
To co zrozumiałe dla jednego odbiorcy, dla innego pokrętne, trudne do odczytania. Dlaczego mamy ograniczać się do prostoty, która jest piękna, ale dusza poety to twór nieokreślony, bez ram, ze swoimi perspektywami i uniesieniami :))
Gdyby poezja była tylko prosta w odbiorze, to analizy wierszy znanych poetów można by sobie darować, a jednak z tego co pamiętam z lekcji jęz. polskiego to zawsze było wałkowane :))
Jedno z najbardziej znanych haiku Bosho "Stary staw" doczekało się mnogości interpretacji, które na dodatek siebie wykluczają :)
W Księdze Guinnessa kiedyś znalazłam najkrótszy wiersz świata. Nie pamiętam autora, ale była to czteronożna wersja litery M... i co Wy na to Panowie :)))

Wracając do wiersza, jestem na Tak :)

Pozdrawiam

Co racja to racja! Prostota często trafia tam, gdzie wielkie słowa tylko się odbijają. Czasem jedno dobrze dobrane zdanie mówi więcej niż cały poemat. A jeśli słowa idą w parze z czynami – to już prawdziwa sztuka! Dzięki za ocenę i ciepłe pozdrowienia, również serdecznie pozdrawiam!

Dokładnie! Granice między pismakiem, poetą a wieszczem bywają płynne – każdy może mieć swój moment chwały albo potknięcia. Ważne, żeby pisać szczerze i zostawiać po sobie coś, co choć jednej osobie zapadnie w pamięć.

Zgoda – słowa to nie bumerangi, raz rzucone nie zawsze wracają tak, jak byśmy chcieli. Myślenie przed pisaniem to sztuka, a emocje dodają jej barw. Ślę równie moc serdeczności i uśmiech na dokładkę!

Amator czy wierszokleta – niech każdy pisze, jak mu w duszy gra! Poezja nie pyta o dyplomy, a dobre wersy bronią się same. Skoro 6/5, to wygląda na to, że dusza dobrze podpowiada. Serdeczności i oby słowa zawsze płynęły prosto z serca!

Cóż, skoro pismak zostawia ślady, poeta krzyczy, a wieszcz przemyka, to ja chyba balansuję gdzieś między nimi – czasem bazgrzę, czasem szepczę, a czasem po prostu zostawiam miejsce na ciszę. Dzięki za 6/5 – to już poziom literackiej inflacji! Serdeczności! I wiedz, że jestem "odwieszony"!

Zgadza się – nie każde pióro ma w sobie poezję, a nie każda cisza jest jej brakiem. Życie to taki dziwny tomik, gdzie jedne strony się zapamiętuje, a inne przelatują jak ulotki. A za ocenę 6/5 czuję się jak książka w twardej oprawie! Serdecznie pozdrawiam już "odwieszony"!

Słowa jak przynęty – czasem złowią serce, czasem rozum, a czasem tylko uśmiech. Obyśmy wszyscy łowili w czystych wodach i z dobrymi intencjami! Pozdrawiam serdecznie już "odwieszony"!

Dzięki za poetycką refleksję! Poezja ma różne oblicza – jedni sięgają po wzniosłe wersy, inni wolą prostotę, ale każda forma ma swoją wartość, zwłaszcza gdy trafia w serce. A co do złotych piór i bukietów – wolę pióra wieczne i herbatę zamiast kwiatów, bo te przynajmniej się nie rozsypią! Miłych snów i do przeczytania!
P.S. Jesteś pierwszy, który się dowie, że mnie "odwiesili"!