X
starość 2022.07.16
biały (bez rymów)
2022-07-17 00:01
dla ludzi o mocnych nerwach
nie będzie miło i słonecznie
dedykowane wszystkim tym, którzy opiekowali się
latami sparaliżowanymi i bezsilnymi
nie będzie miło i słonecznie
dedykowane wszystkim tym, którzy opiekowali się
latami sparaliżowanymi i bezsilnymi
starość pogodna
przychodzi jak listonosz z emeryturą
niby radośnie witany w progu
uśmiechy i zawsze parę złociszów z końcówki
dla niego
w końcu tez jest człowiekiem
i ma rodzinę
kolejny miesiąc marzeń zaplanowany w raju
rachunki, leki, jedzenie z przeceny w markecie
coś tam słodkiego
może jeszcze uda się kupić
w cukierni za rogiem
na wyprzedaży wczorajszych rarytasów
zbyt twardych dla bogatszych
i zbyt twardych dla protez
ale moczone w gorzkiej herbacie
jako substytut cukru
jakoś dają się przełknąć
do czasu
aż
grom spadnie niezapowiedziany
z nieba pogodnego
leżysz bez ruchu
paraliż ogarnia całe ciało
ale nie umysł
widzisz i czujesz dalej
pozornie obcy człowiek
mąż córki
obmywa i przebiera
babrze się odchodach życia
niezbyt ładnie pachnących
inni wymiotują i nie potrafią
może nie chcą dla wygody
i czystych rąk
on wytrwale dalej
dźwiga na swych barkach
jej ulatujące życie
łapie w dłonie i nie chce wypuścić
chociaż to będzie dla niego wolnością
wspina się pomimo bólu
i zmęczonych implantów w kręgosłupie
każdego dnia po schodach do piekła
albo raju
z zakupami
na ostatnie piętro starego bloku
bez windy
idzie jak na stracenie
bo nikomu innemu bliskiemu się nie chce
kiedy przychodzi śmierć
i chwila wytchnienia
myśli sobie: już….
ale
wszystko powraca po kilku latach
wcześniej teściowa
teraz teść
znowu historia zatoczyła koło
i wciąż nie ma bliższej rodziny
i pomocy od innych
teraz wiecie
po co żyją i co potrafią dla was zrobić
tak bardzo
znienawidzeni chwilami zięciowie
/pitu-pitu 2022/
przychodzi jak listonosz z emeryturą
niby radośnie witany w progu
uśmiechy i zawsze parę złociszów z końcówki
dla niego
w końcu tez jest człowiekiem
i ma rodzinę
kolejny miesiąc marzeń zaplanowany w raju
rachunki, leki, jedzenie z przeceny w markecie
coś tam słodkiego
może jeszcze uda się kupić
w cukierni za rogiem
na wyprzedaży wczorajszych rarytasów
zbyt twardych dla bogatszych
i zbyt twardych dla protez
ale moczone w gorzkiej herbacie
jako substytut cukru
jakoś dają się przełknąć
do czasu
aż
grom spadnie niezapowiedziany
z nieba pogodnego
leżysz bez ruchu
paraliż ogarnia całe ciało
ale nie umysł
widzisz i czujesz dalej
pozornie obcy człowiek
mąż córki
obmywa i przebiera
babrze się odchodach życia
niezbyt ładnie pachnących
inni wymiotują i nie potrafią
może nie chcą dla wygody
i czystych rąk
on wytrwale dalej
dźwiga na swych barkach
jej ulatujące życie
łapie w dłonie i nie chce wypuścić
chociaż to będzie dla niego wolnością
wspina się pomimo bólu
i zmęczonych implantów w kręgosłupie
każdego dnia po schodach do piekła
albo raju
z zakupami
na ostatnie piętro starego bloku
bez windy
idzie jak na stracenie
bo nikomu innemu bliskiemu się nie chce
kiedy przychodzi śmierć
i chwila wytchnienia
myśli sobie: już….
ale
wszystko powraca po kilku latach
wcześniej teściowa
teraz teść
znowu historia zatoczyła koło
i wciąż nie ma bliższej rodziny
i pomocy od innych
teraz wiecie
po co żyją i co potrafią dla was zrobić
tak bardzo
znienawidzeni chwilami zięciowie
/pitu-pitu 2022/
zapiski z życia mojego, nie zawsze ciekawego...
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
kmalenka8
2022-07-17
Kiedyś w rodzinach wielopokoleniowych, mieszkających najczęściej razem opiekowanie się chorą osobą było mniej problematyczne...Dzisiaj to już jest większy problem! Większość mieszka na tzw. swoim i często daleko od bliskich. Ponadto więzi rodzinne zostały dość znacznie poluzowane. Większość z nas coraz bardziej zamyka się w czterech ścianach i na drugiego człowieka...
Myślę, że powinniśmy jako rodzice przy wychowywaniu pociech bardziej kłaść nacisk na szacunek dla starości, uczyć pewnych zachowań bo być może sami wyhodujemy sobie albo pomocników albo zostaniemy skazani na siebie czy obcych...Widać musisz być empatyczną osobą, że pomagasz w sumie obcym osobom w ich codziennych zmaganiach z życiem i chorobami...
Życzę siły i wytrwania! Pozdrawiam serdecznie 😊⭐
Myślę, że powinniśmy jako rodzice przy wychowywaniu pociech bardziej kłaść nacisk na szacunek dla starości, uczyć pewnych zachowań bo być może sami wyhodujemy sobie albo pomocników albo zostaniemy skazani na siebie czy obcych...Widać musisz być empatyczną osobą, że pomagasz w sumie obcym osobom w ich codziennych zmaganiach z życiem i chorobami...
Życzę siły i wytrwania! Pozdrawiam serdecznie 😊⭐
naskraju*(*)
2022-07-17
Starość jest nieodzownym elementem przemijania. Jednak nie każdy jej doświadcza. Mocny tekst i zmuszający do zastanowienia się nad emocjami Autora. Obraz nakreślony spojrzeniem obok, nad lub w centrum wydarzenia. Każda starość jest inna i nie musi być pozostawiona samotności. To młodość buduje sobie starość, i nawet wtedy, gdy runie nie będziemy mieć do siebie żalu. Będzie boleć jak cholera, ale nie będzie egoistycznie pretensjonalna. Znienawidzenie starości, co za tym idzie i siebie prowadzi do autodestrukcji i zamykanie się w niej. Starość to nie jest ułomność, to okres życia, który powinien być przy bliskich i mieć w nich opiekę. A jeśli bliscy nie mogą, nie chcą to powinni zapewnić godne egzystowanie. Zapach starości nie musi być przyczyną odrzucenia, bo kiedy my zaczniemy pachnieć inaczej, też mogą nas odrzucić.
Poruszyłeś, ale ten problem ma tyle obliczy.
Pozdrawiam
Poruszyłeś, ale ten problem ma tyle obliczy.
Pozdrawiam
konvalove
2022-07-17
Przepiękny i jednocześnie okropnie smutny wiersz. Po przeczytaniu od razu pomyślałam o koleżance w moim wieku, która przygarnęła do swojego życia swoją babcię chorą na Alzheimera i całkowicie podporządkowała swoją codzienność pod jej niezdolność do samodzielnego życia, bo babcia już właśnie leżąca i wymagająca całodobowej opieki. To szlachetne podejście, ale niestety mało kiedy spotykane, bo tak jak piszesz - ludziom nie po drodze babranie się w nieprzyjemnościach, nie chcą poświęcać swojego cennego czasu na kogoś, kto za jakiś czas przecież odejdzie. To przykre, bo przecież te właśnie ostatnie chwile, zwłaszcza przy rodzinie, powinny być w miarę możliwości najpiękniejsze. Poruszasz tym wierszem, bardzo. Pozdrawiam.
Anielska Łza
2022-07-17
Być Aniołem dla innych pokonując własny ból, bezsilność, może nawet chwile zwątpienia...
Być Aniołem nie dla własnych korzyści ale dlatego, że "tak trzeba", w zamian za "dziękuję, za uśmiech... Pozdrawiam cieplutko :)
Być Aniołem nie dla własnych korzyści ale dlatego, że "tak trzeba", w zamian za "dziękuję, za uśmiech... Pozdrawiam cieplutko :)
Elżbieta
2022-07-17
Przeczytałam Twoją dedykację i chociaż moje nerwy niezbyt silne, to ten wiersz jest dla mnie!, sytuację opieki ciężko chorej osoby przeżyłam dwukrotnie, a nawet po zastanowieniu trzykrotnie i możesz mi wierzyć, że z mojej perspektywy najtrudniejsze nie były zapach i wydzieliny ale "walka" z psychiką tych osób, kiedy w jednej chwili z osoby kochanej stawałam się wrogiem i choć wiedziałam, że to nie oni mówią do mnie a choroby i cierpienie... długo dochodziłam do własnej równowagi ...
Twój wiersz jest kilku wątkowy, temat ważny i bolesny i myślę, że lepiej byłoby nie łączyć wszystkich w jednym wierszu ... przypuszczam, że masz swoje racje, ja piszę o moich odczuciach:)
Problem będzie narastał, bo dużo ludzi starych jest opuszczonych przez, dzieci, które wywędrowały szukać szczęścia w świecie ...
Miłego dnia, słonecznego z nadzieją na lepsze ... :-)
Twój wiersz jest kilku wątkowy, temat ważny i bolesny i myślę, że lepiej byłoby nie łączyć wszystkich w jednym wierszu ... przypuszczam, że masz swoje racje, ja piszę o moich odczuciach:)
Problem będzie narastał, bo dużo ludzi starych jest opuszczonych przez, dzieci, które wywędrowały szukać szczęścia w świecie ...
Miłego dnia, słonecznego z nadzieją na lepsze ... :-)
Mateusz Darczyk
2022-07-17
o staros'ci czy o zie'ciach ;)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Dwie siostry...
- kmalenka8
Sans bruit
- Kati
Wyspa róż
- Pralina(*)
Poezja wygniecionych
- Michał(*)
kocham by ć
- pitu pitu
Mistrz i niepokojąco białe przebiśniegi Małgorzaty IX
- naskraju*(*)
Dziadku dasz radę
- Waldi1
Odmiany kłamstw
- dla swoich Wochen(*)
Na niebiesko
- Małgosia
Windy balkonów
- The Racing Snake
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności