Doskonały!
Czytany przeze mnie wielokrotnie.
Przemawia do mnie całą swoją siłą, bo to jest
wiersz, który ma moc i silną wiarę w człowieka.
Brawa dla Ciebie za ten utwór!
Oczywiście zostawiam wszystkie dostępne gwiazdy.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam

Za Grażynką, a od siebie tylko dodam to, że jesteś Wando wspaniałą poetką :))
Serdecznie pozdrawiam :)

Ta marność jest w dużej mierze w naszej głowie pozdrawiam serdecznie;)

Jest blisko to źródło a napić się z niego jest tak trudno. Pozdrawiam.

To wiersz o akceptacji marności i przemijalności świata, gdzie wyjście z klatki przywiązań i iluzji daje wolność do odczuwania życia w całej jego ulotności. Podążanie za tym, co nietrwałe, uczy słuchać wewnętrznego głosu, przyjmować ból i radość jako części tej samej wędrówki, w której każdy krok jest jak taniec w deszczu. Mądrość polega tu na zrozumieniu, że prawdziwa wartość kryje się w sercu, gdzie źródło życia płynie nieprzerwanie, niezależnie od tego, czy nasz los jest drogą głupca, czy mędrca.
Świat staje się prostszy, gdy przyjmujemy go takim, jaki jest – bez potrzeby rozwiązywania wszystkich jego tajemnic.

Znakomity wiersz, Wando, taki "Twój" pod każdym względem :-) Przedmówcy zwrócili już uwagę na różne smaki, zatem ja uwypuklę frazę "bo nic nie będzie sądzone" oraz siłę puenty. Podobnie do wiersza uważam, że prawdziwą wolnością jest uwolnić się od dychotomicznego myślenia i zarazem nadziei, że gdzieś kiedyś przez jakieś istoty wyższe będziemy osądzani. Nie będziemy :-) Nie istnieje ani równowaga czynów, ani uniwersalna moralność, a już tym bardziej obiektywny sens - to my jednostkowo nadajemy sens wpisanej w życie ulotności, a naszym sędzią jest co najwyżej nasza odpowiedzialność. I to nie jest marne. Puenta - naprawdę genialna - mówi właśnie o tej odpowiedzialności, o tym, że nie podlega ona dychotomicznej kategoryzacji. Własny los, który traktuje się odpowiedzialnie, to inteligentne zaprzeczenie imperatywowi marności. Inną sprawą jest, że ludzie niechętnie biorą pełną odpowiedzialność za własne życie - i tu religie mają wiele na sumieniu.
Fantastyczny utwór wybrałaś na ilustrację muzyczną, wiersz w subtelny sposób nawiązuje do fragmentu spektakularnego koncertu Yanniego. Czy tak wyglądałby świat bez "ksiąg Koheletów"? Myślę że to właśnie miałaś na myśli :-) Jak zawsze zachwycony wierszem i Autorką, pozdrawiam bardzo gorąco :-)

Nie wiem co napisać. Tyle tu różnych myśli i każda warta skomentowania. Może tylko jedna mała uszczypliwość: Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze... wzbiera. Od 1880 r., kiedy zaczęto roboć pomiary jego poziom wzrósł o ponad 20 cm,
https://cogiteon.pl/rozoom/wzrost-poziomu-morz-i-oceanow

https://www.youtube.com/watch?v=Lt6hGntiBfM&t=291s

Nie powiem nic odkrywczego ale rodzimy się z czystą kartą, zapisujemy je mozolnie dzień po dniu, czasem chcielibyśmy wyrwać kilka kartek i zapisać na nowo. Niestety i na szczęście nie da się.
Ale są na tym świecie rzeczy, miejsca, wydarzenia piękne, które nas przecież spotykają choć nieraz bez naszych zamiarów.
Piękny wiersz Wando, dociera do serca gdzie wzbiera źródło :)
Pozdrawiam

Klatka wierzeń - tradycja, zabobony…
Rodzimy się niesplamieni, nie po to , by cierpieć. Sami decydujemy, bo w życiu jest na wszystko czas.
Wiersz godny dyskusji. Serdeczności

w życiu trzeba umieć z rozwagą wybierać ... po co podnosić kamień kiedy w nim można dostrzec piękno z daleka ...on wcale nie milczy ...tylko głusi nie słyszą gdy on śpiewa ... a weź do w dłonie poczujesz jego ciepło ... miłość nie jest lotnością... gdy dwa serca łączą się w jedno i krew pompują wciąż życia pełną ...
na nam co zlata klatka gdy w niej zimno panuje ...miłość potrzebuje zaufania i wolności wtedy człowiek naprawdę drugiego człowieka miłuje ... pozdrawiam serdecznie ... bądźmy mądrzy przed szkodą by na głupców nie wychodzić ...

Piękny i mądry wiersz z pytaniami, refleksjami, na wszystko w życiu jest czas, a on przemija, więc trzeba żyć dobrze, z pasją, czerpać pełnymi garściami, słabości są, konsekwencje wyborów, marność, cierpienia, ale nie poddawać się - żyć, pozdrawiam ciepło Wandziu. 6/5

Wiersz super!
Kosmiczna klatka tym się różni, że jest nieco większa niż inne :)
Podobają mi się rekwizyty, które kojarzę też z Biblią (marność, wiatr jako synonim ..., kamienie)
Głupiec idzie na marne nieświadomie, mędrzec z wyboru...
Pozdrawiam Wando :)

Przepiękny wiersz i jakże mądry w swoim przesłaniu.
Jakie będzie nasze życie zależy od naszego podejścia do niego. Wszelkie nasze wybory przynoszą konsekwencje. Mniej lub bardziej dotkliwe lub takie, które dodają nam skrzydeł.
Każda najmniejsza myśl i rzecz ma znaczenie, nawet ta najprostsza. Tak jak chwila, która jest a za moment już staje się historią. Dobrze jest również, kiedy udaje nam się chociaż niektóre z nich wychwycić i zapamiętać. te dobre i te złe...
Pozdrawiam serdecznie Wando :)

Wiersz zaprasza do wolności i autentyczności. Wszystko przemija, nie należy się przywiązywać do rzeczy materialnych czy statusu społecznego, trzeba czerpać radość z rzeczy prostych. ..cierpienie należy do naszej egzystencji.... wszystko ma swój koniec......ale każdy z nas jest wyjątkowy. Wiersz można interpretować na wiele sposobów. W poezji podoba mi się to, że te same tematy różni poeci różnie przedstawiaja. Wiersz będzie jeszcze mnie zajmować jakiś czas. Może będzie dla mnie inspiracją. Zabieram do ulubionych . Pozdrawiam z wielkim podobaniem

Wando, bardzo ciekawy wiersz. Ukryłaś w nim wiele znaczeń ludzkiej drogi, która moim zdaniem nigdy do końca nas nie definiuje, bowiem w każdej chwili możemy się zmienić. To dla mnie oswojenie swojej marności. Człowiek to płocha istota, przede wszystkim skłonna iść w stronę większości, do tego często podpierając się sloganami. Żeby zrozumieć chociażby w części własne życie, siebie w nim, wybory, jak i błędy wśród wielu innych spraw zazwyczaj brakuje czasu... Ale, jeśli człowiek się uprze, może wszystko. Każdą słabość zamienić w siłę. Każde doświadczone zło wybaczyć, dać sobie szansę, by nie zgorzknieć. Miłość potrafi jednocześnie milczeć jak kamień i być trwała jak on. Niemniej musi być wypielęgnowana z głębi, ta najprawdziwsza. Ona jest człowiecza, pozwala zrozumieć drugiego i nie osądzać pobieżnie. Duma i zbytnia pewność siebie, raczej w znakomitej części prowadzi na manowce.

Masz rację, na wszystko jest odpowiednia pora, ale też od nas zależy, czy przeżyjemy swoje życie w ślepym pędzie, czy znajdziemy w sobie chęć, by wszystko potrafiło nas cieszyć, i życzyć drugiemu człowiekowi szczerze zdrowia, miłości i szczęścia. Wiersz jest niezwykły da mnie.

Kłaniam się nisko Wando i dziękuję za zatrzymanie... 5/6 oraz wspaniałej niedzieli.

Wszelkie sztywne schematy ograniczają rozwój człowieka. Przede wszystkim, te które sam sobie narzucił, a ich przestrzeganie pochłania całą energię życiową. Wyjście poza schematy, to moim zdaniem oznacza odważne wyruszanie na drogę życia,  z jej różnymi etapami, radościami i smutkami
Nie przychodzimy na świat z czystą kartą, raczej z "martycą z różnymi ewentualnościami". Chociaż wszyscy w końcowym etapie zmierzamy w tę samą stronę, to każdy po drodze ukuł swój los, nie raz na przekór danych mu przez biologię i środowisko możliwości. Jestem akurat pod wrażeniem biografii Andy Wathola.
Piękny, bardzo motywacyjny wiersz 5/6
Pozdrawiam serdecznie:)

Wszystko można oswoić: i życie i śmierć.. Zależy to przecież od naszego podejścia i wyboru. Fantastyczny wiersz, pokazujący proste prawdy w sposób piękny i nieprzegadany. Pełna homeostaza pomiędzy formą a przesłaniem wiersza. Chylę czoła :)

Subtelne wyjście po za schematy nie musi rodzić nieporozumień. Można i trzeba być sobą i ze sobą zgodnym jak i z własnym życiem. Można powiedzieć, że los głupca czy los mędrca to los(owanie) szczęścia - kiedy rodzimy się z niezapisaną kartą.
Znakomite wersy,
kłaniam się.

Super wyśmienity wiersz

Refleksyjny i piękny wiersz do zatrzymania i przemyśleń. Świetny
Pozdrawiam serdecznie :)

A jednak czytając doszukuje się podobieństwa.... Pozdrawiam.

Czasem warto się zatrzymać, by zauważyć ,
co się dzieje wokół, w naszych sercach
i sumieniach . To my odpowiadamy za
podejmowane decyzje.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

W życiu na wszystko jest miejsce i czas...dzięki temu uszlachetnia i wzbogaca...
Pozdrawiam serdecznie Wando :)

Piękny "srót" losu człowieka. Odczuwam wiersz jako pochwałę życia mimo cierpień. Wszystko jest w naszych sercach, tutaj dokonują się wybory co zrobimy z napotkanym kameniem...
Pozdrawiam z podziwem :)🌹

Extraklasa, masz maxa!
Szacun

Tyle prawd, tyle wezwań, tyle pytań, tyle refleksji... do ciągłego czytania. Pozdrawiam i dziękuję.

Reflekcyjnie u Ciebie, Wandziu...takie zagłębienie się w siebie.

~ pazdziernikowe ostatki 🍂✨