Pomiędzy światem a sobą.
„Nie jestem odpowiedzią,
nie jestem pytaniem —
jestem tym, co zostaje,
gdy wszystko inne milknie”.
Życie, czym ono jest,
Ulotnością istnienia wszechświata,
Błyskiem w sferze naszego postrzegania,
Znikającym śladem w bezkresnym czasie,
Chwilą, która nie czeka.
Żar istnienia tli się w oku wspomnień,
Rozmytym echem w pustce przestrzeni,
Podmuchem zdarzeń, co wędrują w nic,
Nić czasu rozciąga się ponad erami,
Marzeniem, co znika, nim zdążysz je chwycić.
Istota każdego tchnienia w nas niesie
Odbicie świata w szklanej głębi duszy,
Drżącą iskrą nad otchłanią dnia,
Bezszelestnym krokiem w otwartą nieświadomość,
Głosem, który milknie, zanim zdoła zabrzmieć.
1/19
to przestrzeń, która się nie zaczyna i nie kończy.
To nie tomik wierszy, to otwarte okno,
przez które zaglądam, nie szukając niczego,
ale znajdując wszystko, co drży w milczeniu.