Twoje Wiersze - Moonalunarnie

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Migrena...1^(*)

dziesięć minut temu

głębia i sugestywność.

wszyscy jesteśmy rzuceni w nurt pytań, na które nie ma gotowych odpowiedzi.

i właśnie w prawie do błądzenia i odrzuceniu narzuconej kolejności odnajdujemy najwyższą wolnosć bycia sobą ,

bardzo mi się Twoj wiersz podoba !

[ GALBA ]^(*)

godzinę temu

Zwizualizował mi się taki obrazek na którym ludzkość ogonem brodzi w wodzie a głową podpiera niebo. Przysięgam że nic nie piłem Monia. Tak wyszło samo z głowy...
Tylko ten księżyc coś mi tu namieszał w treści (być może musiał)
Pozdrowionka z uznaniem 🌟👍

sisy89

cztery godziny temu

Świetny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :)

Groschek^(*)

cztery godziny temu

już sam tytuł to jak zaproszenie do tłoku z przesuwaniem obfitości dekretów zięcia w górę dolnej przesuwnicy róż krzyczanych pojedynczo zakwaterowaniem warkotu.. czy ja otwierając uśmiech dziecięcy samą słabością słowa ledwo przeczytanego daję komukolwiek rad ość? no właśnie to zależy od elementarnej konsumpcji gastronomi w zwycięstwie dokonanych administracji; nie jestem KI, kiedy słyszę co napisałem to też nawet I nie jestem, abstrahując od samego K; a wiersz? zdarzają się osobistości, gdzie na 1szy zrzut oka od początku czuje się do jej zagmatwanego pozierania oczekiwań w przybrzeżnej rzeczywistości dialogu kózki z nóżkami, żeby wstępnie ustalić bezkres urwanego płaczem dialogu; rozumiem, ale nieoczekiwanie opisu faktu, wiele teraz już i tak by nie zmieniło.. pzdr. serd. i dziękuję!

Groschek^(*)

cztery godziny temu

przepraszam, ale czasami gubię się z powodu braków nadmiaru obfitości w słowach, nawet bez powoli zatracających sień tykań lekturowych domniemanych lat spędzonych na odsłuchiwaniu z dobrocią ducha walk moralnych - ocenę wystawiłem normalnie..

samisen

cztery godziny temu

Wiersza można odczytać jako dezorientację współczesnego człowieka, zagubionego między pytaniami bez odpowiedzi, utratą stałych punktów odniesienia i pragnieniem sensu a także sugeruje stan „poza księżycem”, poza znanym rytmem, w którym jedyną pewnością pozostaje chwilowa pełnia i potrzeba odnalezienia własnego brzegu.
Pozdrawiam serdecznie ;-)