Pustka życia jedynie odbiciem w lustrze. Samo zauważenie to duże osiągnięcie. Ilu jest takich, co nie chcą tego zauważyć. Pozdrawiam

Kapitalne.

"...Pani w ogóle tu nie ma
jest Pani idyllicznym
wyobrażeniem
to łachudry marzenia,
płoną na stosie jak siano
a on ma to w nosie, bo
jest tak naćpany, że sam
nie wie gdzie i kim jest,
Pani taka piękna i czysta
jak płatek śniegu
nijak do łachudry nie pasuje"

Ten wiersz nie dotyczy tylko autora realnego, jest raczej podmiotem mówiącym wspólnym, pokolenia "ecstazy", jest tam też wyraźnie autoironia, drwina. Podmiot piszący utwór nie musi być tożsamy z realnym, może on przybierać pozy, maski jak w teatrze, jak aktor w filmie wczuwać się (niem. Einfuhlung) w kogoś innego, sobowtóra, alter-ego, jaźń wewnętrzną. Użyto wszystkich jak dotąd opisanych w historii poezji środków artystycznego wyrazu - porównania, metafory, wpleciono elementy dramatyczne (mikro-dialogi), monologi wewnętrzne znane choćby z tradycji wielkiej powieści psychologicznej I poł. XX wieku (Proust, Tomasz Mann), wprowadzono obrazy i grafikę. Słowem - małe "Totalkunstwerk", totalne dziełko sztuki, miniaturka, którą trudno zrozumieć umysłem, czuje się te wibracje słów, nawet - ich taniec, jak w bachowskiej polifonii, w której glos wiodący, główna melodia jak w fudze "ucieka", a wprowadzane kolejno głosy wzmacniają jak powracające fale całość aż do punktu topowego, po którym następuje - jak w każdym świetnym wierszu - uspokojenie, wyciszenie, słowa gasną, nikną, zostaje ich mało, potem jedno...Jakie jest to jedno słowo? Nie wiem. Może to już jest przestrzeń milczenia...

Niezła samokrytyka.
Pozdrowienia!

ł adnie to tak
a wangardą przez słowa
c zytać myśli tak swoje jak innych
h ulając pomiędzy
u łudą normalności
d ążeniem do piękna
r utyną codziennych poranków
a może to właśnie jest prawda

Gdyby ktoś przez sto lat pytał życia:
dlaczego żyjesz?
- gdyby mogło mówić, odpowiedziałoby zawsze to samo,
żyję dlatego że żyję"(Mistrz Eckhart)
I tu żyje z lustrem prawdziwym.

Ależ to jest błyskotliwie napisane, pozdrawiam :)|

Każdy ma chyba w sobie takiego "łachudrę". Pozostaje akceptacja albo dekapitacja...

pozdrowienia:)

super łachudra wyszedł ....