Tego ranka idąc ścieżką przez las piwnooka czuła, że wydarzyło się coś niezwykłego.

Las wyglądał tak samo, jak poprzedniego dnia. Te same strzeliste żywiczne sosny, te same brzozy w białych sukienkach, te same poduchy miękkich mchów i rozwijające się pąki poziomek i borówek. Nawet ptaki śpiewały tak samo jak wczoraj...

A jednak w powietrzu unosił się jakiś dziwny, upojny zapach. Jeszcze raz pociągnęła nosem i rozejrzała się po lesie. Zdawało się jej, że gdzieś w oddali widzi białą suknię Serafina...

W piwnych oczach pojawił się błysk zrozumienia.

Wiedziona zapachem ruszyła przed siebie znajomą ścieżką, bo już wiedziała... że to właśnie dziś rozkwitają kwiaty miłości zwane "Anielskimi dzwonkami".

Zielone trawy i mchy uginały się pod jej stopami, mgła unosiła się coraz wyżej, kosy wyśpiewywały coraz śmielej swoje poranne serenady, gdzieś między sosnami przebiegła sarna roztrącając racicami wachlarze paproci. Wiatr delikatnie rozwiewał włosy barwy młodych kasztanów i poruszał delikatne gałązki brzóz...

***

A gdzieś daleko w mieszkaniu na trzecim piętrze budził się właśnie chłopak o oczach błękitnych jak pogodne niebo i głębokich jak ocean... Budziły się również śpiące na dnie jego serca marzenia. Pierwsze zawsze budziło się marzenie o czyjeś bliskości, o kimś, kto będzie go kochał takiego jaki jest, o porankach pełnych czyjejś obecności, o zapachu kawy pitej niespiesznie w kolorowych kubkach, o świeżych bułkach z pobliskiej piekarni i czyjejś dłoni smarującej te bułki dżemem truskawkowym...

"Kto znajdzie ten kwiat i ofiaruje go komuś kogo kocha, jego uczucie zostanie odwzajemnione..." Tak mówiła stara przepowiednia.

- Pamiętaj, jeśli bardzo pragniesz, by ktoś, kto jest dla Ciebie ważny był szczęśliwy, by kochał i był kochany - powiedziała kiedyś piwnookiej spotkana w lesie staruszka - znajdź w lesie kwiaty miłości zwane Anielskimi dzwonkami, zerwij kilka gałązek i ofiaruj je tej osobie.
- Skąd będę wiedziała, kiedy zakwitną te kwiaty? - zapytała piwnooka.
- Pewnego dnia wczesnym rankiem przejdzie przez las złotowłosy Anioł gubiąc białe piórka. W miejscu gdzie spadną pióra anielskie wyrosną białe kwiaty o liściach w kształcie serca, niepozorne ale ich zapach jest podobno zniewalający...
- Podobno? Czy pani??
- Nie dziecko, ja tych kwiatów nigdy nie znalazłam, ale może Tobie się uda...

Nigdy więcej się nie spotkały, choć piwnooka spacerując po lesie bacznie rozglądała się wokoło, czy nie mignie jej gdzieś kwiecista chusta staruszki.

Późnym popołudniem w mieszkaniu chłopaka o błękitnych oczach odezwał się sygnał przychodzącego smsa. Na ekranie zobaczył piękne drobniutkie kwiaty o listkach w kształcie serca. Treść smsa była krótka "Anielskie kwiaty miłości. Znalazłam specjalnie dla Ciebie :)"

- A więc to nie była tylko piękna bajka, którą mi kiedyś opowiedziała piwnooka... Te kwiaty istnieją naprawdę - pomyślał z ciepłym uśmiechem - Najlepsza Siostra na świecie... ale dziś jeszcze jej tego nie powiem...