patrzę na twoją twarz jak w ekran
teatr jednego aktora w miniaturze

posępna mina niesmak nietakt
odrzucony temat w rozmowie

po chwili łagodny wyraz usprawiedliwienie
nie gotowanie ale melanż smaków się liczy

patrząc w morze jak jezioro lekko pofałdowane
melancholia tęsknisz za swoimi stronami w italskim bucie

myślisz o wybrzeżu i krajobrazie setki kilometrów stąd
przetykanym wyspami stromymi skałami w słońcu i we mgle

w myślach przywołujesz każdą po imieniu
jesteśmy na innej zanurzonej w błękicie i zieleni

zapada mi w głęboko w pamięć ta czułość
chłonę ją jak zapach kwiatów granatu

spływających kiściami w czerwieni
gdzie przysiadł ptak z grzebieniem

migocze złocistą poświatą w rytmie
rytualnego tańca jaki wykonują tubylcy

twoje oblicze nieruchome jak czuły portret
nie zakłóca żaden gest mimika układ ust

jednym haustem burza przerwie lot
w nieznane nie jesteśmy sobie pisani

zagubieni w pajęczynie
my pięćdziesiąciolatki

Bożena Joanna
sierpień 2023