Ja odbieram ten wiersz jako metaforę przemijania...i upływu czasu, pod wpływem którego wszystko nieustannie się zmienia. Fajny metaforyczny wiersz. Wracam do niego raz po raz...tak mi się podoba:)

Studium rozwoju człowieka, które prowadzi do bardzo nieprzyjemniej konkluzji podmiot liryczny stoi w miejscu a inni odchodzą od niego podążając w swoją drogę , nawet świat otaczający się zmienia. a podmiot tkwi w stagnacji i marazmie.
Pierwsza zwrotka obserwacja prób rozwoju osobistego w postaci metafory biegu i obserwacji współbiegu otoczenia składającego się z obiektów statycznych(drzewa i krzewy)
Druga zwrotka refleksja nad rzeczywistym stanem rozwoju który zachodzi zbyt wolno na tyle wolno ze nawet otoczenie, świat otaczający podmiot rozwija się i zmienia szybciej .
Trzecia zwrotka pytanie retoryczne będące jednocześnie spostrzeżeniem że wszyscy się rozwija lecz nie bohaterka-podmiot liryczny tylko ona stoi w miejscu ze swoim rozwojem
Ciekawy zabieg z tą metaforą biegu jako rozwoju osobistego dążenia do jakiegoś celu realizacji siebie i swoich potrzeb.
Podoba mi się zostawiam gwiazdki :)

Oryginalnie! Daję gwiazdki :)

Ciekawy wiersz, zmusza do zatrzymania się i refleksji. Ile jest nas w codziennym biegu? Czy nie gubimy po drodze czegoś ważnego? Czy zmierzamy w dobrym kierunku? Świetne.

Pozdrawiam serdecznie :)

Ile jest mnie gdy inni biegną ? A ile jest mnie kiedy ...
Zostawiam gwiazdki uznania i pozdrawiam bardzo serdecznie

Bardzo pozytywnie odbieram ten wiersz :) pozdrowienia