Może, może... 😁 Dobrze, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Tylko uważaj, żeby ich myszy w tej szufladzie nie zjadły 😋

Zamęciara jedna... 😁🤗😇
No, ja je usunąłem w większości właśnie wtedy, gdy pojawiła się myśl o druku, a później się mnie odwidziało. 😆 W szufladzie też im dobrze. 😁

Sorki, niechcący podpięłam się pod komentarz Uli :) To miało być w moim wątku :) Wybacz, że robię dziś mały zamęt pod Twoim wierszem :)

I pamiętaj, że słowa nigdy nie trafiają w próżnię. Każde wcześniej czy później znajdzie schronienie w czyimś sercu jeśli nawet będzie biegło do tego serca krętą drogą , więc nie kasuj mi tu więcej wierszy...

Dzięki za Twoje słowo. Dobrze Cię widzieć. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Oczywiście, dziękuję, że jesteś, Waldku i przesyłam pozdrowienia. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Jest taki piekny fragment w Ewangelii Mateusza – rozmowa z bogatym młodzieńcem. To jest rozdział 19, wersy 16-22.

Do Jezusa podchodzi pewien młodzieniec i zadaje Mu pytanie:

"Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?"

I to jest niesamowite w jaki sposób Jezus rozkłada na czynniki pierwsze to pytanie młodzieńca. A właściwie to Jezus zrobił wgląd w jego serce, a przy okazji w nasze. I zobaczmy to.

Po pierwsze Jezus odpowiada, że dobry jest Bóg. I to ustawia całą rozmowę. Więcej – życie całe.

Dopiero następnie Jezus mówi młodzieńcowi, że jeśli chce zachować życie, to powinien wypełniać przykazania Dekalogu.

I tu jest ciekawe, bowiem młodzieniec odpowiada tak:

"Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?"

No, właśnie! Czego brakuje? Przecież chłopak prowadzi życie moralnie poprawne. Spełnia nakazy Prawa. Czego, więc tu brakuje?

A, no, brakuje "wieczności".
Młodzieniec zapytał Jezusa o "życie wieczne", a Pan narazie pouczył go o życiu doczesnym. Wskazał więc mu drogę(!) Bóg jest dobry, więc i ty bądź dobry, a przez to twoje życie będzie dobre. Ale do wieczności to jeszcze mało. Dlatego Jezus poczekał na drugie pytanie młodzieńca. A wówczas dopowiedział:

"Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!"

Po pierwsze: IDŹ!
Po drugie: PRZYJDŹ!
Po trzecie: CHODŹ!

Innymi słowy: nie stój w miejscu!
Natomiast tam jest dopowiedzenie "za Mną". A to znaczy, że wszędzie gdziekolwiek pójdziesz, nawet jeśli się pogubisz to miej pewność, że On już tam Jest, zanim ty tam doszedłeś. Tylko musisz wierzyć w Niego. I tu jest powrót do słowa "droga". Bowiem tylko Jezus jest Drogą do wieczności. Możesz się w życiu gubić, załamywać, poddawać itp.itd. – wszystko marność! Bo idziesz z Panem, a On dba o owce swoje. My wielokrotnie nie rozumiemy sensu trudów życia, ale On wie dlaczego pozwala nam ich doświadczać.

Także chrześcijanin prawdziwie musi się nałazić. 😊🤗😇

Choćby po to, by Twój tomik mógł się zgubić, a potem znów odnaleźć w czyjejś bibliotece 😉

Dostałem propozycję, ale odmówiłem. 😊 Po co mnie to... 😆 Może później...

A planujesz wydanie kolejnego?

*połączy się

Może więc następny powinien się zwać: "Zagubione Krzywe myśli" 🙃 😆

Jeśli jedna krzywa myśl dołączę się z drugą, to czasem dalej biegną już prostą drogą :) Właśnie widzę, że gdzieś mi się zapodział Twój tomik, a to znak, że czas na porządki w biblioteczce :)

A nawet krzywe myśli 😊🤗😇

A więc poplątanie wcale nie musi być złe. W końcu poplątane ścieżki też dokadś prowadzą :)

Hejka, Agatko 😊 Czasem taki upadek na pysk zmienia w życiu wszystko. Także za Biblią Jakuba Wujka zamyślam słowa Hioba:

"Jeśliśmy przyjęli dobra z ręki Bożej, złego czemu byśmy przyjmować nie mieli?" (Hi 2,10)

Wszystko nas ku Niebu prowadzi. Obyśmy tylko umieli w Nim wytrwać.

Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

*poplączą się nogi

Dzięki, że jesteś, Madziu.
Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Zapraszam... 😊
I pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Gdyby orientacja seksualna poety była dla mnie "przeszkodą" to musiałbym wyeliminować z mojego osobistego panteonu wielu tych, których podziwiam, jak Whitman, Kawafis, Auden, Czechowicz,. Wszyscy oni byli homoseksualistami. Ale z drugiej strony, gdy patrzę na siebie, to wiem jak wiele seksualność znaczy w życiu człowieka i jak bardzo brak harmonii w tej sferze wywraca całe życie, więc mam z moimi ulubionymi poetami pewien kłopot polegający na tym, że nie rozumiem, jak działa umysł mężczyzny homoerotycznego. Ten kłopot może, ale nie musi, być małą przeszkodą w pełnym rozumieniu wierszy takiego poety.

Mnie jego areligijność oraz orientacja seksualna nie przeszkadzały nigdy. W ogóle uważam, że ludzie z trudnymi historiami życia, poplątani w nim, pisują najpiękniejsze teksty.

Drugą taką postacią dla mnie bardzo ważną jest Irena Conti di Mauro. Ona również mocno poplątana życiem.

Ona i Miron to dwa zupełnie różne światy, a jednak właśnie mają w sobie to niemożliwe do dotknięcia "coś", co pozwalało im bardzo głęboko wglądać przez słowa w życie. Niesamowicie to na mnie oddziaływało od pierwszych chwil spotkania z ich twórczościami.

W moim tomiku, który wydałem jakiś czas temu, wpisałem nawet taki wierszyk, że modlę się Mironem.

"Mirina nauczeń siebie też"

Z Mironem
pierwsze spotkanie
w szkolnej ławce
i tak już
lat naście
trawiłem słów sens
i chyba zaczynam
dojrzewać
dziś
modlę się Mironem
by jednym być sobie
trafiło się
i mnie


I tym akcentem zakończę moją odpowiedź. 😊
Hej ho! 😊🙋‍♂️

Ciekawie mi wygląda łączenie Twojej osoby z poezją Mirona. To, co mi się "zgadza" z Tobą , to Mironowe kultywowanie pojedynczej osoby i bycie sobie takim "jednym, jedynym w świecie" i odkrywanie piękna tego "bycia jedynego". To, co mi się "zgadza, ale nie do końca" (:), to Mironowa areligijność i duchowy ascetyzm, ale ascetyzm na kształt buddyjski, czyli bez-Bożny. Miron jest zjawiskiem niezwykłym, zwłaszcza w swoich drobnych formach, zupełnie odstającym od polskiej tradycji "pięknej poezji". Za szczyt jego poezji uważam "nadawanie z mrówkowca". "Nadawanie" to chyba dobre słowo na określenie jego pisania z tego okresu podobnego do szyfrogramów w alfabecie Morse'a. Pozdrawiam.

Przy okazji wspomnianej przez Ciebie "takości" istnienia, przychodzi mi na myśl od razu Mironowe:
"być sobie jednym taki traf mi się"

Dwa tygodnie temu odbył się konkurs recytatorski w gminie, w której się urodziłem. Poproszono mnie o kilka słów w ramach wstępu. Posłałem list, w którym opowiedziałem moje zetknięcie się z powyższą Mironową głębią słów. Od tego zaczęła się cała moja przygoda z pisaniem własnych wierszy. Po dwudziestu latach spokojnie mogę powiedzieć, że wszystko, co napisałem było jedynie jakąś marną próbą rozpisania na czynniki pierwsze tych siedmiu słów Białoszewskiego zapisanych dokładnie w takim a nie innym porządku. I nadal brnę w ten jego wiersz. Scalił się on jakby z moim życiem.
Dzięki za Twoje słowo, Kornelu.
Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Czasem potrzeba... Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️