Euforia
Spoglądam w niebo, i co widzę:
na chmurze siedzi chłopak młody
i w dłoniach trzyma chyba rydze;
lecz potem zrzuca je do wody...
Bo nad jeziorem obłok płynie,
a grzybów, chłopak, wprost nie znosi.
Zaś tu, w błękitnej chmur krainie,
chętnie o mannę by poprosił.
Lecz kiedy minął czas podróży
i pora przyszła zsiąść na ziemię,
młodzian się magią wręcz posłużył,
bo z nieba nagle spadło siemię...
Co tu się dzieje, czyżby czary?
Ten chłopak dziwnie mi wygląda...
on stał się raptem jakiś stary,
więc podejrzanie nań spoglądam.
I tak ni stąd, ni nawet zowąd
do głowy przyszła mi historia
z widokiem nieba, z chmurą ową
oraz chłopakiem... Euforia!
Mogę tak długo opowiadać,
lecz to zbyteczna jest opowieść...
bo ja tak lubię o czymś gadać,
a prawdy o tym - trudno dowieść.
Gliwice 14.08.2022 r.