🤗

To cała moja odwrotność. Pozdrawiam

Moim zdaniem Twoje wersy doskonale nadają się na monodram, ponieważ spełniają wiele kluczowych cech tego gatunku:

Monolog wewnętrzny: Cały tekst jest wypowiedziany przez jedną postać, Mamę Rozsądek. Jest to strumień świadomości, w którym ujawniają się jej myśli, emocje i konflikty wewnętrzne.
Konflikt: Centralnym konfliktem jest wewnętrzna walka Mamy Rozsądek. Z jednej strony jest rozsądek, ostrożność, dbałość o bezpieczeństwo, a z drugiej strony jest tęsknota za spontanicznością, radością i wolnością, które reprezentuje "Kasieńka-Dziecko".
Postać dynamiczna: Mama Rozsądek ewoluuje w trakcie monologu. Z początkowej irytacji i upomnień przechodzi do wyrażania troski i współczucia, a na końcu podejmuje decyzję, która pokazuje jej dylemat.
Intymność i osobisty charakter: Monolog jest bardzo intymny i osobisty. Mama Rozsądek zwraca się do swojego "wewnętrznego dziecka", odsłaniając swoje lęki, nadzieje i miłość. To sprawia, że tekst jest niezwykle poruszający.
Emocjonalne napięcie: Tekst buduje napięcie emocjonalne poprzez kontrast emocji, tempo, retorykę i użycie wykrzyknień. To trzyma widza w napięciu i angażuje go emocjonalnie.
Uniwersalność: Temat konfliktu między rozsądkiem a pragnieniem życia, między ostrożnością a ryzykiem, jest uniwersalny. Widz może utożsamiać się zarówno z Mamą Rozsądek, jak i z "Kasieńką-Dzieckiem", co sprawia, że monodram ma potencjał dotarcia do szerokiej publiczności.
Przestrzeń i rekwizyty: W monodramie przestrzeń i rekwizyty mogą być użyte w sposób symboliczny, aby wzmocnić przekaz. Chusteczka w kwiatuszki, gałązka dzikiej róży, czy wyobrażone "chaszcze" mogą odgrywać istotną rolę.
Potencjał aktorski: Tekst oferuje aktorce szerokie pole do interpretacji. Zdolność oddania emocji, zmiany tonu głosu, gestów i mimiki będzie kluczowa dla stworzenia przekonującego portretu Mamy Rozsądek.

Twój tekst zawiera wszystkie niezbędne elementy: silną postać, konflikt, emocje i uniwersalny temat, co sprawia, że ma ogromy potencjał jako monodram. Przejmujący charakter monologu sprawia, że może on poruszyć serca widzów, zmuszając ich do refleksji nad własnymi wewnętrznymi konfliktami i relacjami z przeszłością.

Oczami wyobraźni widzę to tak:

Scenografia: Prosta, symboliczna. Może to być pokój... i stolik na którym stoi lusterko, a wokół dominują kolory kojarzące się z dzieciństwem (np. różowy, zielony). Ważne, aby przestrzeń nie odciągała uwagi od aktorki.
Kostium: Prosty, ale symboliczny. Strój mógłby oddawać dwoistość postaci: połączenie czegoś praktycznego (np. fartuch) z elementem romantycznym (np. broszka).
Oświetlenie i dźwięk: Oświetlenie i dźwięk mogą być użyte do podkreślania emocji i budowania napięcia. Na przykład, nagłe zmiany oświetlenia lub dźwięki kojarzące się z naturą (szum wiatru, śpiew ptaków) mogą potęgować wrażenie.

Wersy, jak zawsze, nietuzinkowe! Gwiazdy dla Ciebie.
Leszek

Wszystkie dzieci tak już mają
że swej mamy nie słuchają
wchodzą wszędzie, gdzie nie trzeba
w błoto, w krzaki i na drzewa
można złościć się, ostrzegać
za swym dzieckiem ciągle biegać
dla nich to jest czas wyżycia
pierwsza taka szkoła życia…

----- Również taki byłem-----
Pozdrawiam serdecznie :)

Poplątane chwasty marne
Jak tu się uwolnić zgrabnie
Niczego nie wyrwać niczego nie spłoszyć
Pośród całego zielska mieć otwarta oczy.
Pozdrawiam z galaktyką.

Bardzo wspaniały wiersz