Twoje Wiersze - Sen Adama - Czarek Płatak

Sen Adama

sonet

2020-10-03 16:47

Na podobieństwo swoje, na obraz swój stwarzasz
mnie, podnosisz do życia, lepisz z prochu ziemi,
autoportret swój, kopię, ledwie słowem jednym;
karmisz jak dojną piersią Ziemia — boska Matka,

dajesz mi wolną wolę, przeciw Twojej gryzę
jabłko, Ty — miłość, łaska, pełnia zlitowania,
Ty — Wszechświat, ziarnko, Ty — Ja, Ty — Szatan przeganiasz
mnie z domu, własne dziecko za jedną przewinę,

odwracasz wzrok swój ode mnie, pnę się na wzgórze
mojej krwi, wołam w pustkę, szepczę krzyż i słyszę
aniołów śmiech nade mną, co się kłębią tłumnie

jak wrony wokół trupa w czarnej chmurze dzikiej,
apokryf nowy rzeźbię w glinie swoim ostrym
żebrem, odrzucam niebu i otwieram oczy.

autor

Czarek Płatak

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Kornel Passer

2020-10-03

Tak, to jest to. Konstatacja rzeczy wiecznych. Jakieś to dzisiaj rzadkie w poezji. Biblia zawiera wzorzec poezji wielkiej, czyli tej odnoszącej się do naszego być albo ni być. I to bez względu na naszą wiarę czy niewiarę . Mimo żalu skierowanego do Stwórcy Twój wiersz jest w istocie apoteozą sfery sacrum już chociażby przez samo podjęcie tematu, za co dziękuję. Pozdrawiam i czekam na następne wiersze.

Czarek Płatak

2020-10-22

Serdecznie dziękuję. Biblia rzeczywiście zawiera taki wzorzec. Jak i w moim mniemaniu mitologa antyczna. Wydaje się, że nie tylko w poezji, ale w sztuce w ogóle tematyka ta nigdy się nie wyeksploatuje.
Z pozdrowiem