Twoje Wiersze - przeszłość zamieszkała w krosnach

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2024-08-30

Wiersz ten jest niezwykle intymny i pełen głębokich refleksji. W piękny sposób łączy przeszłość z teraźniejszością, Codzienne czynności jako metafory złożonych relacji międzyludzkich. Oryginalny. Pozdrawiam serdecznie

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję pięknie za przeczytanie wiersza i serdecznie pozdrawiam .

Bożena Joanna

2024-08-30

Krosna łączą się z kądzielą i pamięcią o tych co utkały kilim, o tych do których należał lub o tych który na nim tkwią.😂
Ten wiersz ma niejedną odsłonę.
Pozdrowienia!

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dokładnie tak Bożenko, dokładnie tak jest. Myśl wędruje jak mocna nić. Ważne by się nie zerwała.
Serdeczności dla Ciebie :)

Driana

2024-08-30

Czytam ów wiersz juz poraz enty, zaglebiam w jego uczucia i emocje...dla jednych przypomina rodzinny dom, innym marzeń wiázke...

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję Driano.
Bardzo mnie cieszy, kiedy czytający wiersz ma swoje własne kierunki, w które podąża. :0
Pozdrawiam serdecznie :)

wibracja

2024-08-30

Jeżeli istnieje logiczne odczuwanie - to właśnie tak mogę określić sposób swojego odbioru. Bardzo ciekawy, świetny wiersz.

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję za ten w punkt trafiony odbiór wiersza i za zaproszenie do Przyjaciół.
Pozdrawiam serdecznie

LydiaDel

2024-08-29

Ewolucja postępuje małymi kroczkami. Pozostawia ślady w następcach. Wystarczy jedno ziarnko, a w którymś pokoleniu rozkwitnie. Tkanie to twórczość artystyczna. Część zdolności odziedziczyłaś, resztę udoskonalasz sama, zostawiajac puste miejsca na marginesie. To są wątpliwości, na które szukasz jeszcze odpowiedzi. Pozdrawiam

Dagmara^(*)

2024-08-30

To prawda, odnalezienie odpowiedzi na kolejne pytania sprawia ogromną radość .
Dziękuję i pozdrawiam

sisy89

2024-08-29

Po prostu piękny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Kika88

2024-08-29

Pięknie
Pozdrawiam serdecznie:)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Pięknie dziękuję i również serdecznie pozdrawiam :)

Waldi1

2024-08-29

pięknie i pozdrawiam serdecznie ...

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję pięknie i serdeczności przesyłam :)

JoViSkA

2024-08-29

Bardzo ciekawy i refleksyjny wiersz o dziedziczeniu wszystkich zalet i wad po przodkach...Pozdrawiam z podobaniem :)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję Jovi. I zalety i wady :)
Serdecznie pozdrawiam :)

Elżbieta

2024-08-29

Nasza historia tkana jest przez pokolenia, tych co przed nami i tak powstawała tożsamość z kulturą, narodem, obyśmi nigdy jej nie zatracili.
Pozdrawiam serdecznie, Daguś:))⭐

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dokładnie tak Elu. Serdeczności dla Ciebie :)

bez definicji

2024-08-29

Niezwykłe więzi do nieskończoności.

Pozdrawiam ciepło, Daguś 5/6

Dagmara^(*)

2024-08-30

To prawda.
Dziękuję Gosiu i serdecznie pozdrawiam :)

Kri^(*)

2024-08-29

Jesteśmy nowym wątkiem, który choćby nie chciał splata się z nicią przewodnią rodu,
wspaniały wiersz,

pozdrawiam:)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Tak właśnie jest.
Dziękuję pięknie i serdecznie pozdrawiam :)

Wanda Kosma

2024-08-29

Każdy z nas niesie bagaż przynależności do traum i schematów poznawczych kilku poprzednich pokoleń. Totalna pamięć komórkowa jest osnową dla naszego wątku... Równocześnie potrzeba przynależności jest równoważna z potrzebą ważności - to tlen dla naszej tożsamości. Wspaniały wiersz, druga strofa mnie zachwyca. Pozdrawiam serdecznie :)

Dagmara^(*)

2024-08-30

To prawda, to jest jak tlen do życia, byśmy dalej mogli iść dodając własne nitki do tego gobelinu życia.
Bardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Moona@

2024-08-29

Pięknie utkany obraz miłości!
Pozdrawiam :)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

amarok

2024-08-29

Wspaniały wiersz.
Przypomina mi się rodzinna anegdota.
Kiedy byłem szkrabem, moja mama dopytywała:
- Patrysiu, po kim ty jesteś taki zdolny?
Po tatusiu - odpowiedziałem bez wahania.
- A po kim jesteś taki mądry?
Odpowiedź brzmiała identycznie.
Mama udała smutek i cichutko spytała:
- To co masz po mnie?
A ja po chwili zastanowienia wypaliłem prosto z mostu:
- Sklerozę!

Pozdrawiam Cię z uśmiechem i zostawiam 5/6.
:)

Dagmara^(*)

2024-08-30

Aż się uśmiechnęłam na tę rodzinną anegdotę :)
Dziękuję pięknie i serdeczności dla Was :)))

sturecki

2024-08-29

Bez wątpienia chodzi o tkanie. Autorka ukazuje, jak przeszłość, miłość i rodzinne więzi zostały utkane w tkaninę losu, pozostawiając jeszcze puste miejsca do wypełnienia. To swoisty margines, który wciąż pozwala na poszukiwanie przynależności i głębszego zrozumienia siebie.

Dagmara^(*)

2024-08-30

Dziękuję za pochylenie się nad wierszem. Dokładnie tak jest, przeszłość otwiera nam możliwości na dzisiaj, by pomalutku wypełniać te marginesy.
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Monia

2024-08-29

Bardzo rodzinny klimat.Utwór pokazuje,że mamy i mieliśmy przodków którzy przekazali oraz przekazują nam jakieś życiowe wartości nie tylko geny jakby nam się wydawało.Bardzo ciekawe to ujęłaś pozdrawiam serdecznie;)

Dagmara^(*)

2024-08-29

Dziękuję pięknie Moniu. Ostatnio troszkę w tym siedzę i stąd taki wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pokaż mniej

Logowanie

przeszłość zamieszkała w krosnach

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji