Podoba mi się ten Twój Anioł, taki swojski, może nie do końca anielski, nawet aureola schowana, a jednak aurę ma wyczuwalną, bardzo wyczuwalną i wysyła w świat dobre emocje...

A może to nie jest Boży anioł, może bardziej "mój", a może jest po prostu. Również mnie zastanowiło dlaczego on nie jest nigdy sam. Doszłam do wniosku, który już znam, że na głębokim duchowym poziomie nie ma boży/jego/mój. On jest mną, a ja nim, światło wewnątrz i na zewnątrz to jedno światło. A popiół myśli oznaczałby, że myśli są niepotrzebne, można je zdmuchnąć. Takie Anioły lubię :-)

Genialne.

,,wyniosłością ciszy
wskrzeszasz światło''

Skojarzyło mi się to ze wschodem słońca w mojej okolicy. Zawsze odbywa się w całkowitej ciszy. Dopiero, gdy pojawi się światło, budzą się ptaki.

,,popiołem myśli
leczysz rany"

Popiół jest śladem destrukcji, a Ty wykorzystałeś go do ,,budowania''. Czyli moja ulubiona dekonstrukcja w natarciu ;)

,,nie odchodzisz
bo nigdy nie jesteś sam''

Nie do końca rozumiem ten fragment. Powiedziałabym raczej ,,Nie odchodzisz/nigdy nie jestem sam", ale to Twój wiersz i twoje zasady ;)

,,po imieniu wezwany
zstępujesz, by wiedzieć

czego naprawdę chcę?''

To chyba stanowi całość, ale nie jestem pewna. Twój anioł pozwala znaleźć prawdę i za nią podążyć.

,,chcę by światło było czyste
we mnie i na zewnątrz"

To naprawdę piękne marzenie, też chciałabym, żeby się spełniło.

,,aniele
stróżu mój''

To nawiązanie do modlitwy (choć, aby bardziej upodobnić do oryginału dodałabym ,,aniele Boży'') jest ukoronowaniem, uwieńczeniem. Anioł stępuje, bu spełnić prośbę, ale dopiero, gdy usłyszy zawołanie.