ustawił się turnus po leki
na korytarzu kolejki łez
uwięźionych pacjentów
doczepiają w tle wagoniki

kieliszeczek zdrowia wita
koryguje stan załamania
aż po życia nienormalny
w czasie zamknięty kres

same tu znajome twarze
spoglądają w przeciwnie
nieznane nikomu kierunki
rozmagnesowane bieguny

zaczarowana chwila
drąży życia całkowity sen
wygląda jak samotna mila
po zachodzie słońca cień

po ośrodku snuje się obłęd
popełniony za sprawą sieci
słońcu na odcisk nadepnął
teraz w dziką przepaść leci

bez pamięci nie przeżyjesz
okradną cię z tożsamości
ostatnich nadziei i marzeń
czterdzieści dwa dni łez

tu system zastępuje ciało
włada neuronami barw
wszystko na pożytek mas
jakby tego było nam mało

kto jeszcze żyw ten wariat
a jak nie to położą cię spać
jesień już tańczy za oknem
dopadł mnie w końcu cyrk
z wyrokiem!