Dodam jeszcze, że moje komentarze nie są utworami poetyckimi i nie ma potrzeby, abyś doszukiwał się w nich drugiego dna, sugerując, że próbuję coś komuś udowodnić.

Na nic się "nie silę". Dobrze wiem, co wypowiadam. Fakt, że moje określenia nie są rozumiane przez odbiorcę, nie znaczy, że nie mają znaczenia. W moich wypowiedziach to ja nadaję sens i znaczenie słowom, próba umniejszania ich wartości bez merytorycznego uzasadnienia, która została podjęta w Twojej odpowiedzi, nie wpłynie na zmianę mojego stanowiska. Chcę również powiedzieć, że to ja decyduję, w jaki sposób korzystam ze swojego czasu, proszę mnie w tej kwestii nie pouczać i odnosić się tylko i wyłącznie do mojego komentarza.

Agnieszko,
Co wg Ciebie znaczy zużyty temat? Silisz się na nic nie znaczące okreslenia w rodzaju brak indywidualnego rysu twórcy , myślenie stereotypowe bez cienia merytorycznego uzasadnienia. Zauważyłaś, że to jest kilka wierszy(ków) o różnym spojrzeniu na pisanie? Jeśli próbujesz mi coś udowodnić albo do czegoś przekonać - używaj konkretów. Inaczej tracisz swój cenny czas, który pewnie lepiej spożytkujesz na własną twórczość. Łączę pozdrowienia.

Mówiąc szczerze, pisanie bez echa traci sens. Na szczęście jest również licznik czytań, który informuje, że jest się czytanym, a to już coś jest, bo jest szansa, że ktoś poważnie i z refleksją potraktuje proponowany do refleksji tekst. Twoja znajoma, ciekawe kto, wie, do kogo należy publikowanie wierszy, czyli kto, raczej obiektywnie, oceni czyjąś twórczość. Msz, brak samokrytycyzmu, to główny mankament małowartościowego pisania. Ci, którzy się karmią okrągłymi zdaniami pochwalnymi, wyszukiwanymi przez łowców komentarzy tzw. drugimi dnami, pochwałami odkrywczości podjętych tematów itp. określeniami, prędzej czy później staną w miejscu. Jeśli sensem pisania jest powielanie banałów, wymienianie się grzecznościowymi komentarzami i mniej lub bardziej serdecznymi pozdrowieniami, to o wiele bardziej satysfakcjonującą jest lektura książek, oglądanie filmów, aktywność fizyczna, bo to źródło dobrej kondycji psychicznej. Przyznam się, że odniesienie do Vincenta van Gogh'a, jako sposobu na pocieszanie się, że ktoś kiedyś nas doceni, jest podobne do np. gry w toto-lotka. Jest szansa, ale... dla nielicznych. Dziękuję Ci Austerio, za okazję do wymiany poglądów i łączę pozdrowienia.