Jak w szpitalu

Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam,

Zachodzę w głowę jakim cudem trafia się na moje wiersze, skoro praktycznie przestałem pisać na portalu? Pewnie ma sens pytanie dlaczego? Pisanie jest swoistą potrzebą dzielenia sie własnymi przemyśleniami na temat otaczającej rzeczywistości, a ta rzeczywistość to zdarzenia wywolujace w nas emocje. Ludzie interesuja się polityką, sportem, wiedza o zdrowiu, również życiem kulturalnym. Internet ułatwia kontakt z interesującym nas aspektem życia. Jest sporo portali, gdzie można publikować wiersze, więc ci czerpiący przyjemność z ich pisania korzystają z okazji i zaszczycają je swoją obecnością. U wielu ,brak samokrytycyzmu sprawia, że zamiast jakości - szuka się uznania przez tzw słodkie komentowanie innych i ... interes sie kręci. Jest faktem, że poezja jest obecna w naszym życiu, i wzbogaca je . Dobra liryka w tysiącach napisanych i wciąż powstających nowych piosenkach, stawia dosyć wysoko poprzeczkę tym, którzy chcą się włączyć w krąg twórców tworzących poezję. Oczywiście nie każdy ma takie aspiracje, uważa się za amatora piszącego tzw. sercem i uważa to za wystarczające usprawiedliwienie. Nic w tym złego, ale ... czy usprawiedliwieniem jest bezwartościowa i pozbawiona uzasadnienia ocena innych? Stąd ta fraszka. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję za zajrzenie i pozdrawiam. Czytając komentarze pod wierszami odnoszę nieodparte wrazenie, że komentujacy robia wszystko, aby przypadkiem nie urazić autora/autorkę uwagą krytyczną, nawet jeśli mankamenty są widoczne jak na dloni. A mankamenty, to blahość tematu, powielanie banałów, problematyczny humor w podejściu do tematu, itp. Msz w komentarzu nie chodzi o skłonienie kogoś do odwiedzin, ale podzielenie się szczerze wrażeniami z lektury.