- Bez odbioru. Nadał przez radio Steve po czym krzyknął do drużyny.
- Wstrzymać ogień!

Marines natychmiast przylgnęli do głazów jak pijawki.
Poniżej znajdował się kamienisty brzeg i szerokim korytem płynął strumień. Woda wzburzała się na wystających kamieniach, połyskiwała w słońcu, a nad jej powierzchnię wyskakiwały błękitne ryby. Widok był piękny, jednak dla biernego obserwatora najbardziej widowiskowe były zielone promienie, nadlatujące z drugiego brzegu i rozpryskujące skały za którymi chronili się żołnierze.

- Granaty dymne w wodę! Zawołał Steve.

Wkrótce w powietrzu poszybowało kilka ładunków i wylądowało z pluskiem. Przez chwile nic się nie działo po czym strumień zasłoniła ściana dymu.
Ostrzał nieprzyjaciela zelżał i jeden z marines chcąc lepiej widzieć wstał na równe nogi.

- Siad!!! Wrzasnął Steve, ale było już za późno. Z dymu mignął zielony promień i przeszył nieszczęśnika, który padł na ziemię z rozłożonymi rękoma. Towarzysze natychmiast rzucili się do niego, ale już po to by dać znak, że żołnierz nie żyje.

- Niech to szlag! Zaklął pod nosem Steve.

David spojrzał na niego wyczekująco.

- Dawać granaty hukowe! Zawołał bez wahania Steve.

Po dłuższej chwili okolica zadrżała od kolejnych detonacji. Ostrzał nagle ustał. Steve tylko na to czekał.

- Wycofujemy się! Krzyknął do drużyny.

- Co z ciałem marine??? Zdążył zapytać David.

- Nie ma czasu! Zabierzcie tylko broń i rzeczy. Ta planeta stała się jego grobem!