Cisza po Miłości
w sercu twoje imię nosiłam skrycie.
Lecz nasze drogi rozeszły się w ciszy,
inny szlak niósł cię ku nowemu życiu.
Śmiałeś się czasem, gdy pytałam o nas,
a ja wierzyłam, że wszystko to ma sens.
Dziś mogę rzec, że byłeś mi wszystkim,
choć miłość przemija, jak wiatr, co niesie deszcz.
Nie było nam dane wspólne istnienie,
nie dla nas ten czas, nie dla nas ten sen.
Nasze serca biły, lecz drżały w rozstaniu,
aż nastała cisza – ostateczny dzień.
Czy to była wina nieba, czy gwiazd,
że miłość nasza nie mogła przetrwać?
Może to tylko sen, z którego się zbudzę,
a ty znów przy mnie – lecz świt wstawał już.
Ciebie nie było, pozostał tylko żal,
cisza wypełniała serca puste tchnienie.
Łzy płynęły, jak rzeki bez brzegu,
a ja wiedziałam – to już zapomnienie.