Twoje Wiersze - Kot - Stary

Kot

biały (bez rymów)

2025-09-26 09:30

czai się na urwisku biurka
przegryza gardło nieruchomej nogawki
chodzi do wodopoju w kuchni
wygrzewa się pod elektrycznym słońcem
ucieka do pokoju przed nieznanym plemieniem
świątecznych gości czy listonoszy
czeka za krzakiem firanki
wychodzi na równinę dywanu
tuli się do nóg swojego pana
który osiadł w dziwnym świecie
miłości nie nagiej lecz surowej
prawdy z przymrużonymi oczami
zasypiają przy sobie
kuchenka udaje skałę
drżenie głosowej strony udaje słowo

autor

Stary_Ojciec

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

ponad pięć godzin temu

Pomyslowo: mamy tu domowa dżunglę. Wiersz jest zabawny, liryczny i filozoficzny.Pozdrawiwm z podobaniem. 6/5

Jan Kępiński

dzień temu

Czy kot wie co to urwisko? Na pewno wie. Mój kot wieczorem kładzie się na mnie i oczekuje bezpieczeństwa. I miłości? Potem zwija się w kłębek u moich nóg i nie ruszy się chociaż wiercę się, bo mi nie wygodnie całą noc. Miły ten wiersz. Pozdrawiam.

Elżbieta

dzień temu

Świat widziany z perspektywy kota, w której domowe sprzęty nabierają rangi elementów natury a ludzie to jacyś dzicy, pewnie mieszkańcy dżungli.
Pozdrawiam ⭐️

sturecki

dzień temu

Naszkicowałeś kota jak małego drapieżnika w domowej dżungli, który czai się, ucieka i wraca.
Jego świat i twój splatają się w jednej cichej, trochę dzikiej codzienności.
Jakże często w domu kot to król i towarzysz, a my tylko udajemy, że to my tu rządzimy.
6/5

Stary_Ojciec

dzień temu

Codzienne przedmioty imitują środowisko naturalne kota i my, jak wiersz stara się zasugerować, też imitujemy. Miłość? Szczerość? Lepiej tego nie nazywać, aby nie popaść w jednoznaczność. Lepiej w sobie poszukać wyjaśnień, potwierdzeń, zaprzeczeń.