Twoje Wiersze - Spowolniony puls

Spowolniony puls

biały (bez rymów)

2024-11-07 15:42

pole i droga
w śpiączce farmakologicznej
cztery ściany szronu
kontrola pulsu

klatka piersiowa poddasza
sadza w tchawicy
czarny dym
sygnalizują sąsiedzi
wydziałowi ochrony środowiska

siódma rano
wyjeżdżam na główną trasę do pracy

wieś jeszcze nie gotowa
w uśpieniu
zanim wiosna
uzdrowią miękką soczystą tkankę
okłady ciepłego powietrza

silniki wywożone z drewnianych wiat
oliwione wnętrzności
puszki piwa i przekleństwa przy stodole
postacie które przykryły swój gniew
plandeką jak szybę samochodu
jak przydomowe trawy
związały plany walki o granice działek

wysypują się z domów
rozgrzewają mięśnie
psy szukają suk

rowerowa przejażdżka
osy i mrówki
słodycz
kiedy wracamy
na tarasowym stole
pulsowanie odwłoków
wibracje odnóży

autor

Stary_Ojciec

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2024-11-08

Dobry refleksyjny wiersz...
Pozdrawiam

bez definicji

2024-11-08

Wiersz mnie zatrzymał, dobry.

Pozdrawiam serdecznie. 6/5

Kornel Passer

2024-11-07

Zawsze ceniłem wiersze popychające możliwości poezji, a nie będące prostym powieleniem utartych schematów. To taki wiersz, więc warty zauważenia na portalu z ambicjami literackimi. Pozdrawiam:)

sturecki

2024-11-07

Wiersz maluje obraz życia na wsi w zwolnionym rytmie, jakby cała przestrzeń trwała w zimowym uśpieniu, czekając na powrót wiosny, która przywróci ją do życia. Każdy element – od śpiącej drogi, przez dymiące poddasza, aż po powolne rozgrzewanie się ludzi i maszyn – pokazuje surową codzienność, pełną ciężaru pracy, skrywanego gniewu i surowego piękna przyrody. Piękna fraza rozpoczyna wiersz: "pole i droga w śpiączce farmakologicznej". Wieś budzi się powoli, jakby każdy oddech, każdy dźwięk, należał do jej naturalnego rytmu, od którego nie można się uwolnić, ale który daje poczucie autentycznego życia.