Twoje Wiersze - * (drabina ma tyle szczebli...)

* (drabina ma tyle szczebli...)

wolny

2019-08-20 12:59

drabina ma tyle szczebli
ile jesteś w stanie
znieść, albo nie

winda nie dociera
do najwyższego
trzeba iść pieszo

do windy też jest długa droga
naznaczona kontuzjami

brnę, pod górę, olewając poręcze
wymyte przez panie
opłacone sprzątaniem
„dzień dobry”, „przepraszam”
za kamień w bucie
który wyłuskał się
i błoto
choć adidasy płukałam w kałuży
długo
chcę być delikatna
przyjemna
staranna
niekonfliktowa
dobra
chcę docenić
tych, którzy są obok
chcę nie ranić
nie brudzić
czystych powierzchni
rozplątuję sznurówki
i wspinam się boso
na 5-te piętro

niosę błoto w garściach
mój foliowy worek jest pojemny
na jego dnie
kwitnie samotność
wyrzucana regularnie do zsypu
wraca
jak bumerang

autor

Marta Surowiecka

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Chris^(*)

2019-08-26

Wiersz bardzo mi się podoba. Pierwsza strofa świetna, metaforycznie ujęte powiedzenie, prawda lub zdanie które znałem od dawna: "Bóg obarcza tyle ile jesteśmy w stanie unieść". Może nie cytuję idealnie ale chodzi o sens. W wierszu ciekawa jest wspinaczka. Winda jest na środku, jakby rodzaj oddechu, jednak do niej prowadzą schody. Powyżej windy trzeba iść pieszo.
Strofa najdłuższa jest jak poświęcenie. Myślę że w tej długiej wymianie kolejnych słów, zachowań gubi się własne "ja" podmiotu lirycznego. Zaś podróż na boso jest jakby ukoronowaniem tej strofy. Wreszcie samotność, która wraca jak bumerang, swoisty bagaż w wędrówce do góry. Pozdrawiam!