Twoje Wiersze - zatracenie - Stukacz(*)

X

Logowanie

zatracenie

wolny

2025-07-24 05:58

szli zatraceni utratą myśli
przez miasto śpiące w głąb piekieł ognistych
nieświadomi rutyny zachowań
co jak koło zębate z papierowym łańcuchem
powtarza wciąż ten sam nudny schemat

kółko kręci się, łańcuch cyklicznie szeleści
wciąż i wciąż, aż do momentu
gdy jedno z ogniw rozerwane lekkim pociągnięciem,
rozszarpane, przecięte – w mgnieniu oka…
albo spalone w drobny proch, pył zaledwie
zmieni postać niby trwałą

jedna iskra wystarczy
papier spłonie, maszyna stanie

póki co
śnij się śnie

autor

Stukacz^(*)

przejdź do strony autora

walentynki poezja okolicznościowa

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

6

7

5

2

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Warsztat

6

0

5

9

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jastrz

ponad dwanaście godzin temu

Papierowy łańcuch napędzający wielką maszynę. Z pozoru taki idiotyzm, że najgorszy inżynier by na to nie wpadł. To nie może działać!
Jednak jak się przyjrzymy naszemu życiu widzimy, że do większości działań zmuszają nas łańcuchy z papieru zadrukowanego. Wiemy, że to nie może działać, ale urządzamy się jakoś w tym świecie nie myśląc o katastrofie, która musi nadejść.

Izka1<sup>(*)</sup>

dzień temu

Bardzo dobry wiersz, który wyróżnia się głęboką treścią i oryginalnymi metaforami, skłania do refleksji nad kondycją współczesnego człowieka. Pozdrawiam serdecznie

Stukacz<sup>(*)</sup>

ponad dwanaście godzin temu

dziękuję za komentarz
pozdrawiam serdecznie

Groschek<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

widzę, że jednak poszedłeś w kierunku tekstów nie rymowanych, tutaj trzeba bardzo uważać żeby całość nie stała się zwykłą prozą; dopóki ja Ci to oceniam to możesz wychodzić z założenia, że jeszcze widać w tekście wiersz.. pzdr. serd.

Groschek<sup>(*)</sup>

dzień temu

jeszcze niedawno pisałeś nawet do mnie prywatnie, że na razie uczysz się i każda rada jest mile widziana - skąd mam wiedzieć, że już jesteś za mostem; ze mną jak z dzieckiem - mówisz i masz; nawet nie pytam, skąd masz dla mnie tyle agrestu; piszę każdej i każdemu, tylko co myślę - jeżeli ktoś nie chce to przestaję; luzik

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

Groschek powiedz mi jedno, albo i więcej. Ty wkręcasz tu ludzi? Manipulujesz trochę? Kim Ty na prawdę jesteś? Jedynym poetą na portalu? I bawisz się trochę?

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

chyba tak będę pisał, zobaczy się w przyszłości

Moona@

dwa dni temu

Papierowy łańcuch w kole zębatym to raczej słabe spoiwo.
Nie dziwi, ze narażone jest na szwank i ewentualną katastrofę.
Wiersz mi się podoba przez użyte metafory.
Pozdrawiam

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

Wiesz, ale że odnosi się to do związku, to nawet przez moment myśl się taka nie pojawiła, że ktoś może to tak zrozumieć, ale można i 100% prawdy w tym. Masz ciekawe spojrzenie na świat. Nie myślisz na jednej płaszczyźnie jak większość.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

będę się powtarzał, Kaczmarski w Krzyku śpiewał, "wszystko ma drugie, trzecie, czwarte, piąte dno", każdy ma prawo rozumieć jak chce, to właśnie jest poezja.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

oczywiście, że ma, a co poeta miał na myśli to i w szkole i na studiach bardzo często nie wiedzą, do tej pory nikt Mickiewicza nie rozumie, sam Miłosz pisał, czytałem to wiem.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

to jeden z przykładów, pisząc ten wiersz myślałem o czymś innym

Moona@

dwa dni temu

Czytelnik ma prawo rozczytywać po swojemu :)
Mi się zdarzały takie interpretacje, że w życiu bym nie wpadła, że tak można.
Ale po którymś tam czytaniu dochodziłam do wniosku, że zamysł autorski nie musi się zgadzać z odbiorem czytelników. I to jest wartość dodatnia mz.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

Moona wiesz, autor nie powinien mówić o czym jest ten wiersza, ale powiem, zobacz: tak jak pisałem ludzie=papier, koło zębate=świat, kręci się wciąż, powtarza stały cykl pokój->wojna->pokój itd. Można też odnieść do naszej rutyny w życiu codziennym, albo jeszcze coś nie wiem. Taką ma moc metafora, że każdy rozumie jak chce, jaką potrzebę w danej chwili ma. Nie wiem jak to piszę, że tak wychodzi, z podświadomości może jakoś wyciągam. Jak już wcześniej z kimś pisałem, wiersz nabiera innego znaczenia po pewnym czasie.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

Trafnie, nawet tak o tym nie myślałem, przeczytam jeszcze kilka razy to zobaczę co napisałem... Tak teraz czytam i sobie myślę że papier to ludzie, a koło zębate świat, nabiera innego znaczenia niż poprzednio. Kocham magię poezji :)

Moona@

dwa dni temu

Twój wiersz może być też synonimem związku opartego na papierze i rutynie. Wtedy wystarczy byle iskra i wszystko spłonie w mgnieniu oka.
Coś, co było pozornie trwałe obraca się w proch.

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

dziękuję za komentarz, właśnie tak ja rozumiem ten świat, niby wszystko działa, ale jest tak... jak w wierszu, nic dodać nic ująć

Krystek

trzy dni temu

Monotonność wprowadza
bezsens życia. Czytałam z
zaciekawieniem i zadumą
.Życzę dnia udanego w
uśmiech i radość ubranego:)

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

dziękuję za komentarz
wszystkiego dobrego :)

JoViSkA

trzy dni temu

Rutyna zabija nawet najpiękniejsze sny...
Pozdrawiam

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

cześć JoViSka, dla mnie odwrotnie, choć już sam nie wie co mi się śni a co jest rzeczywistością
pozdrawiam

hiala

trzy dni temu

Do zastanowienia dla nie których. Z ciekawością poczytałem - ukłony

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

dziękuję za komentarz
pozdrawiam

sturecki

trzy dni temu

Wiersz o ludziach, co idą przez życie jakby we śnie – w rytmie powtórzeń, co dawno straciły sens.
I wystarczy jeden ruch, jedna iskra, by wszystko się zatrzymało – i może wtedy wreszcie się obudzą.
6/5

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

dokładnie, może w końcu się obudzą

legenda

trzy dni temu

walentynki autorstwa Szekspira opowiadająca o tragicznej miłości dwojga młodych ludzi z wrogich rodów w Weronie Romeo i Julia ,Mimo zakazu rodziców, potajemnie biorą ślub, ale ich miłość zostaje naznaczona tragedią, zatracenie w miłości, oboje giną tragicznie, to dramat miłości dwojga ludzi , miłość pokonuje przeszkody, czasem tragicznie to się kończy jak Romeo i Julia
póki co
śnij się śnie
miłych snów:)pozdrawiam6/5:)

Stukacz<sup>(*)</sup>

dwa dni temu

mam nadzieję że więcej jawy niż snów będzie :)
pozdrawiam serdecznie

Autor poleca

Autor na ten moment nie promuje wierszy

Inne wiersze z tej samej kategorii

Do Walta Whitmana

- Kornel Passer

nie chcę więcej

- Robert Domański

Próba przejścia

Inne wiersze tego autora

artysta, słońce, gwiazdy (pustka)

niech ma co chciał

smartfonowiec (wiersz wystukany na smartfonie)

kamień który oddycha

Ostatnio na spotkaniu poetów byłem

zakochał się w sklepikarce

Serce, które słucha

Rzeka umarłych

Pokaż mniej

x

Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności