Twoje Wiersze - Obojętność

Obojętność

biały (bez rymów)

2023-03-25 01:32

Wołam cię z daleka
Ty nie odpowiadasz
Widzę z bliska
Jak umykasz

Wylewam łzy
Martwe krople
Mej rozpaczy
Ty milczysz

Twój profil
Migocący we mgle
Rozpływa się
W oddali

Ty patrzysz
W inną stronę
Omijasz mnie
Jak przeszkodę

Pozostanę na polanie
Jak samotna sosna
Me gałęzie nie dosięgną
Nigdy twoich ramion

W twych konarach
drzemie siła
Rosłe dęby ostaną
Zazielenią się wiosną

Moje igły opadną
Pod ciężarem zastygłych
Nocą w milczeniu
Srebrnych kryształków

Słońce okryje mnie
Bielą obłoków
Jak całunem
Utkanym z porannej rosy

Bożena Joanna

autor

Bożena Joanna

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2023-03-26

Do takiej obojętności trzeba dorosnąć. Pogodzenie się z życiem w jesieni, jest tokiem przemijania. Doskonale przypisujesz drzewa do kobiety i mężczyzny i ich zespolenie z obojętnością.

Pozdrawiam serdecznie

Bożena Joanna

2023-07-05

Kocham drzewa, one żyją dłużej niż my, ale nigdy nie przekażą nam swej wiedzy. To szkoda.
Pozdrowienia!

Mgła^(*)

2023-03-25

Obojętność to straszna kara
Czasami człowiek wolałby bezpośrednią konfrontację niż takie bycie niewidocznym

Bożena Joanna

2023-07-05

Żal mocno doskwiera, gdy patrzy się na odchodzącą osobę, która była bliska.
Pozdrawiam serdecznie!

Waldi1

2023-03-25

tak sobie myślę ... że obojętność po cichu zabija ...

Bożena Joanna

2023-07-05

i dodaje bólu.
Pozdrowienia!

Elżbieta

2023-03-25

Obojętność jest dla mnie bardzo traumatycznym odczucie w relacjach z bliską osobą i w tam kontekście odbieram Twój wiersz, Bożenko. Wywołuje smutek, ale w Twoich wierszach jest on zawsze " okraszony" pięknymi metaforami, w tym wierszu są to porównania dwóch osobowości do drzew! Wszyszło fantastycznie!