Upadek Szpiega (Seria przeklętego ostrza VII)
(Musieli to przewidzieć)
Konie w stajniach spłoszone
(ich oczy wypełnia szaleństwo
i nie są w tym osamotnione)
Księżniczka walcząca z każdym krokiem
(Puść mnie szubieniczniku!)
To w końcu kogoś zgubi
(Ït qayda bara jatırsıñ)
Ucieczka niemożliwa
(Idę z moją nagrodą)
Strażnik zaraz zobaczy
(intryga twa cię zgubi -
szeptała bagienna wiedźma)
Nienawiść w jego oczach
(To przecież czas radości)
Za długo żył kłamliwie
(szelest stali o skórę)
Zapłacić przyszła pora!
(Strażnik dobywa miecza)
Ucieczka przez zaułki
(osaczonego szczura)
I noża ostry blask
(precz z nim!)
Szpieg winien być ostrożny
(krew lśni czarno na śniegu)
Szpieg winien być przezorny
(Uspokój oddech)
Strażnik podchodzi
(I tak nie miałeś szans)
Pewien zwycięstwa
(Cóż nożyk, przeciw mieczom)
A szpieg cofa się ostrożnie
(Zbyt wielu masz wrogów)
Syczy, gdy ktoś,
nóż w plecy mu wbija,
szept gniewny w jego uchu
(Pies chciał jeść ze stołów
dwóch panów chciał mieć,
lecz zdechnie na łańcuchu)