twym oczom Natanaelu właściwa jest
moc ciemności
karmiąca się twoim lękiem
i szaleństwem

wszak wierzysz w niemożliwe
i co absurdem trzeźwym

śmiertelnym wirowaniem manekinów

Piaskuna kroki wielokroć
na schodach o zmierzchu

i zapewnienia uczuć niesprawdzalnych

krwi twojej żąda
pełnego księżyca potomstwo

czyha na światło twoich oczu
o ciemność boleśnie rozbite

Coppelius snuje sieć intrygi

bakszysz zaklęty w smak i dotyk
zmusza przez jego okulary
skradzione oczy zimne usta
do wariactw serca zaklęć czułych

ten fantom
profesorski wybryk
bezduszna lalka
której oczy żywe
ale bezduszne
trupio zimne dłonie

a wszystko po to
byś w Piaskuna
sieci
wpadł w oszalałym tańcu
skacząc z wieży

w twoich chłopięcych lękach Natanaelu
złośliwość Coppeliusa
mściwość aż
do końca

za podglądanie ojcowskiej alchemii

2003