Kocham wilki od dziecka i czuje sie miedzy nimi, jak i tygrysami najlepiej. Wiersz poruszyl najczulsze struny duszy.

Dziekuje.

Dla wilka, noc to zmora
Bo gubią się, która pora

Ciekawy temat, fajna przenośnia

Pozdrawiam miło,
M.

Bardzo ciekawy wiersz.

Człowiek człowiekowi bywa wilkiem pozdrawiam;)

💯

Jako laik w temacie malarstwa mogę tylko Madziu stwierdzić że wiersz stylistycznie bardzo dobry. Co do treści niestety trudno mi trafnie zinterpretować. Być może nie sprawiło by mi to kłopotu gdybym na żywo przez dłuższy czas mógł obraz podziwiać...
Pozdrowionka 👍🌟

Między człowiekiem a wilkiem stoi pies - udomowiony wilk. Legenda głosi, że wilczyca wykarmiła Romulusa i Remusa - założycieli Rzymu. Coś w tych zwierzętach jest. 🫶⭐️

Przepiękny wiersz
Zdecydowanie moje klimaty🙂

Czytałam ten wiersz po raz pierwszy nie odnosząc jego treści do obrazu, widok dzieła nie zmienił mojego rozumienia sensu Twojego utworu!
Wiersz jest czytelny bez obrazu!
Pozdrawiam serdecznie, Madziu, bardzo dobry wiersz:)🌟

Kochana Madziu, wiersz mnie wzruszył. W życiu czuje się tożsama z wilkami i wilczą duszą, lecz aby je zrozumieć należy sięgnąć ponad ludzką naturę. Wilki - wataha - to rodzina na zawsze. Basior ma niezwykle trudną rolę ochrony trwałości, ale zawsze ma pomocnika - Przyjaciela, który bierze na klatę wszelkie nieporozumienia. To on, chociaż w cieniu, robi porządek w stadzie i nigdy nie zabiega o miejsce basiora. Dziwne? Nie, wilkami nie powoduje duma a siła przetrwania. Basior jest najsilniejszy i zawsze gotowy do walki o swojego z watahy, grupki liczą do dwudziestu kilku sztuk. Basior zawsze jest na końcu, to on zabezpiecza własną siłą resztę Rodziny. Za to ma największy i szczery szacunek. Ludzie nie potrafią tej prostej prawdy zrozumieć. Bo nie mają w sobie takiej energii, by walczyć o prawdę istnienia, wataha to brać krwi, bez spektakli przecinania skóry. Bez tatuaży i deklaracji. Miłość i opieka jest dozgonna. Ilu ludzi wciąż i nigdy tego nie zrozumie?
Wiersz piękny, jak obraz.
Pozdrawiam ciepło Kochana - Wilczyca i 5/6

Dość płynnie zszedł wilk z obrazu, przez pióro, na papier - ładnie - pozdrawiam 🙂

pięknie i wiernie wiersz oddany do obrazu ... Wilki w nocy ... musiałem spojrzeć na obraz ...

Łączenia sztuk zawsze na plus. Odczytuję alegorycznie :-)

Hmmm..mam wrażenie, że to bardzo osobiste rozważania...Pozdrawiam ciepło i uściski<3

Przyjemność czytania.
I ten podziw dla wilczej natury...
Pozdrawiam Cię serdecznie.

Ps. Przeczytałem początkowo tytuł jako
Bracia Wi(e)lcy ... takie " skrzywienie zawodowe" i fascynacja "eksperymentami słowa pisanego" 😉

Aż mi się moja seria o wilczarzu przypomniała.... Ładnie 😁 Wszechświat z Tobą!😃