Dysonanse

W pędzie konie rozwichrzone
Śnią mi się w niejedną noc.
Gnam gdzieś w stepy nieskończone,
Krwi wzburzonej czując moc.
Wiatr swobody, mnie owiewa,
Ziemia dudni, dusza gra,
Galop, radość, serce śpiewa…
Budzę się i wtedy ja…
Sentymenty, zadumania, zapatrzenia w siną dal...
Te westchnienia, rozmarzenia i te konie, których żal…

Obok wszystko dudni, tętni.
Wciąż do przody życie gna.
Zabiegani ludzie skrzętni.
Pogoń za pieniądzem trwa.
Ktoś wiertarką kruszy ścianę,
Gdzieś za głośno radio gra,
Słychać śpiewy gdzieś pijane.
Ktoś się spieszy, a tu ja...
Sentymenty, zadumania, zapatrzenia w siną dal...
Te westchnienia, rozmarzenia i te konie, których żal…

Szczerzy swe pragmatyzm zęby.
Kpi z poety, kto nie kiep.
Tworzą nowych czasów zręby
Beton i łabędzi śpiew.
Telewizor płoszy mroki
Lud zaś przy nim niczym ćma.
Kurczy się weń świat szeroki,
A tymczasem w kącie ja...
Sentymenty, zadumania, zapatrzenia w siną dal...
Te westchnienia, rozmarzenia i te konie, których żal…

W dysonansie tym harmonia.
Różnorodność tworzy całość.
Obok mrówki mamy słonia.
Bez tupetu, czym nieśmiałość?
Bez miłości, czym jest zdrada?
Bez poezji, czym jest świat?
Zastanowić się wypada.
I dlatego właśnie ja...
Sentymenty, zadumania, zapatrzenia w siną dal...
Te westchnienia, rozmarzenia i te konie, których żal…

Często nurzam się też w zgiełku.
O coś walczę, czegoś chcę.
Beknę sobie po serdelku,
Gdy za dużo sobie zjem.
Sam też skaczę w te rewiry,
W których czasem sensu brak.
Walnę, rąbnę, łyknę szmiry,
Ale zaraz potem ja...
Sentymenty, zadumania, zapatrzenia w siną dal...
Te westchnienia, rozmarzenia i te konie, których żal…

BOGUMIŁ PIJANOWSKI