Twoje Wiersze - Nie można zawrócić rzeki

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2022-10-21

Wciąż płynie w jednym kierunku, chociaż często zmienia koryto. Rozjuszona bywa i spokojna. Zabija i zabiera życie, często już nie oddając ciała. Zamyka w swojej głębi zabrane domy i miejsca, pozostawiając pustkę. Tak jak życie, nie wraca do tych samych miejsc i nie zatrzyma czasu przemijania. Tworzymy nad nią mosty, a ona zwala jak zapałki. A życie ? Płynie jak rzeka.

Serdeczności

Michał^(*)

2022-10-21

Najbardziej niszczycielska siła wypływa z ludzi. Taka jaką opisałaś. Życie jako rzeka to też zawsze trafiona metafora.
Dziękuje i pozdrawiam z piosenką mojego ulubionego artysty.
https://music.youtube.com/watch?v=_IaKG7Yk0Cs&list=OLAK5uy_nxeVBj-UgyE_zd4_hTztOjofDc4bS-1ko

sisy89

2022-10-20

Cóż, rzeki zawrócić się nie da, tak jak życie płynie, płynie, aż do swojego ujścia... Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Michał^(*)

2022-10-20

Dziękuję bardzo Sisy.
Pozdrawiam:)

Kinga

2022-10-20

Nie można zawrócić rzeki - nie można przeżyć tego samego uczucia od nowa .
Świetny , metaforyczny wiersz .

Pozdrawiam ;-)

Michał^(*)

2022-10-20

Nie można, ale można je utrzymać z troską, znając jego początek i wartość. Dziękuję Kingo
Pozdrawiam;)

Elżbieta

2022-10-20

Prowadzisz wersami nurtem rzeki od źródła do ujścia, od niemal kryształowej kropli przez nurt, który meandruje zbieraja wszystko co napotka i zdoła unieść, to tak jak nasze uczucia myślę, że rzeka w Twoim wierszu może być paralelą relacji z drugim człowiekiem, może głęboko uczuciowej (miłości), tak wiersz odczytałam. Piękny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam:)*

Michał^(*)

2022-10-20

Bardzo dobrze odczytałaś ta rzeka jest uczuciem, które nie zawsze płynie aż do ujścia w jednym oceanie. Dziękuję za tę świetną interpretację.
Pozdrawiam:)

Bożena Joanna

2022-10-20

Ta rzeka to nie tylko zanieczyszczone wody, to miłość, która się zmienia, nigdy nie będzie taka sama jak u źródeł. Piękna metafora.
Pozdrowienia!

Michał^(*)

2022-10-20

Tak to prawda, nie będzie taka jak u źródeł. Jednak większość meandrów w jej przepływie i zanieczyszczeń powodujemy sami. Czasem trzeba zatroszczyć się o jej bieg. Ze źródła zawsze wypływa krystaliczna i prawdziwa, co później się z nią dzieje zależy od dwojga ludzi. Warto gdy jest źle wrócić tam wspomnieniem, dzisiaj co raz mniej ludzi walczy o to piękno, które było na początku i może to dotyczyć również innych sfer życia nie tylko miłości.
Dziękuję Bożeno. Pozdrawiam:)

Galba c.^(*)

2022-10-20

Michał poruszyłeś dość istotny problem w wierszu. Rzeki zapomniane a przecież one krzyczą wręcz by się nimi zająć.
Super wiersz.
Pozdrawiam

Michał^(*)

2022-10-20

Chyba za bardzo rozbudowana metafora. Temat zanieczyszczonych rzek dotyka mnie jako miłośnika natury, ale temat wiersza jest otagowany.
O tej rzece, którą opisuje nie zapominamy, po prostu z czasem w niektórych ludziach zamiera.
Dziękuję i pozdrawiam.