każda piędź ziemi emanuje swoim atrybutem
brazylijsko argentyńskie pogranicze
pocięte strumieniami wzdłuż i wszerz

rzeka Iguazu urzeka kaprysami
zaskoczy zanim połączy się
z siostrą Paraną i wodną elektrownią

jak muzyczne scherzo opada tu i tam
malowniczymi kaskadami
współzawodniczącymi formą i kolorem

nudy nie zaznasz w tym krajobrazie
trzej muszkieterowie rażą szerokim pasmem
w dole huczy gardziel diabła

swym hukiem ogłusza
tworzy symfonię
z echem w głównej partii

w tym lesie deszczowym
zbiorniku nieskażonego powietrza
swobodnie oddycha nawet astmatyk

wszyscy mitologiczni bogowie
powo łali nowe pokolenia okeanidów
w subtropikalnym klimacie

wcielili się w duchy przodków na nowo
nie gardząc synkretyzmem
opanowali niepokorną wielką wodę

szumem barwą i spienionym nurtem
rajem dla oka nawet w szary dzień
z tykającą burzą i zamgloną przestrzenią

Bożena Joanna
listopad 2024