Nic na siłę...Podobniej jak; serce nie sługa, Wena niczyją służką nie była nie jest i nie będzie ;))
Ślę pozdrowienia, Jovi i miłego wieczoru :)

Wena czasem ma kaprysy, ale zawsze wraca. Tylko wiersze rymowane zapewniają jej wracanie.
Pozdrawiam,

Nie no. Nie wierzę. Wiersze zawsze wysokich, ba, najwyższych lotów u Ciebie. Czyli... pakt z Weną tajemny podpisany. Tak Logika podpowiada. A Serce: "piękna Dusza zawsze rodzi wyjątkowe wiersze". Pozdrawiam! 😀

Bo rozgoszczenia, na wiarę, i trzeba
Bo przyłożenia, łap, przebiśniega

Fajnie płynie ten wiersz
Zajmuje człowieka :)
M.

Zgadzam się w pełni z tezą zawartą w tytule. Wena pojawia się, kiedy chce i odchodzi też, kiedy chce - nie zatrzyma się tej kapryśnej "istoty" na siłę, a już wyduszanie z niej czegokolwiek za wszelką cenę może skończyć się porażką, dlatego jestem pełna podziwu dla zawodowych tekściarzy.
Treść lekka i dowcipna, oczywiście w nienagannej formie:)
Pozdrawiam serdecznie.

Wena krąży mi nad głową
Na ramieniu nie chce usiąść
Szepła by do ucha słowo
A tak sam pomyśleć muszę.
Pozdrowienia

Wena ma swoje kaprysy (jak to kobieta) ale od naszych kaprysów nie lubi być zależna. Z doświadczenia wiem, że nie warto za nią gonić gdy nas opuszcza ale zająć się czymś innym. W końcu nie samą poezją człowiek żyje. Schabowego też trzeba czasem zjeść. Pozdrawiam cieplutko :)

Miłego i sympatycznie
Nie tylko brylant jest piękny, Diament ma urok niedoskonałości.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Na pewno nie jest to pochwała bylejakości w tak dobrze dopracowanym i zrymowanym wierszu ale słuszne stwierdzenie że jakakolwiek presja w pisaniu wierszy nie służy im i ich autorowi. Zgadzam się z przesłaniem i pozdrawiam Ula :)

Ja tam nie mam oczekiwań ani ambicji co do swoich wierszy. Byle szybko się pisały.
Pozdrawiam Uleńko:)

Pięknie moja miła JoVi... pozdrawiam serdecznie ....

Zgadzam się z myślą wiersza, zakładanie z góry, stworzenie dzieła nadzwyczajnego, najczęściej kończy się na wierszowanym zakalcu! Nie potrafię napisać na czyjeś zlecenie, zazwyczaj czekam na impuls!
Świetny wiersz, z równie doskonałym tytułem:))
Pozdrawiam serdecznie Jovi:))⭐

Faktycznie tu jest pies pogrzebany bo chociażby nie sposób ganiać za weną i krzyczeć na nią by się posłuchała. Ale cierpliwość to cnota powiadają i jak eremita w swoim grajdole człowiek winien wyczekiwać nadejścia niesfornej latawicy weny 😁
Pięknie napisałaś ale to wiadomo o co chodzi...
Pozdrowionka 🌟👍

Mówisz prawdę choć nie koniecznie bardzo odkrywczą ale że robisz to gładko i porządnie masz ode mnie cały wór gwiazdek:))))) Pozdrawiam z uśmiechem:))))

Najlepsze wiersze piszę, gdy najgorzej się czuję. Udany wiersz. Nic na siłę…

Widzę, że wszyscy mamy podobne dolegliwości. Wiersz prawdziwy. Pozdrawiam serdecznie :)

Wena ma swoje przypływy i odpływy,
najczęściej nieregularne,

pozdrawiam:)

Ja też całkowicie zgadzam się z przesłaniem wiersza, ale mojej weny nie sprowadzą z powrotem żadne czary. Poszła w tango:)
Serdeczne Jovi:)

W pełni się zgadzam aby coś stworzyć trzeba mieć natchnienie.
Pozdrawiam.

Zajrzałem
Przeczytałem
Wiersz achowy
Ach ach ach

Super, podoba mi sie podejscie do tematu :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Myślę, że dystans do siebie robi robotę, kolokwialnie mówiąc.

Raz Wena dopisze i uda się cudo, kolejnym razem piszę średnio,
a niekiedy usuwam wiersz. Takie jest życie.

Jak zawsze wiersz na poziomie z trafnym przesłaniem.
Serdeczności Jovi 🌼🩰🌼

Wena raz jest, raz jej nie ma, a co do oczekiwań,
msz, dobrze jest mieć jakieś ambicje, bo wówczas czasem napisze
się coś na kształt poezji, no i taki wiersz, a nawet poezja
nie przechodzi obok i jest ponadczasowy.
Jednakże dobrze, gdy jest jakiś balans, czyli
gdy ktoś pisze zarówno rzeczy poważne, jak i lżejsze, choć
przyznam, że ja te poważne bardziej cenię,
choć lubię się także pośmiać i np. chętnie
czytam satyrę czy ironię,
nawiasem mówiąc dobra satyra też wymaga
kunsztu.
Dodam także, iż poezja jest sztuką
i tylko nielicznym sprzyja,
ja nigdy nie uważałam i nie uważam się za poetkę,
a poza tym, nigdy nie miałam i nie mam parcia na
pisanie, może dlatego, że zdaję sobie sprawę,
iż nigdy nie wzniosę się na poetyckie
wyżyny,
poza tym lubię miksować
wiersze lepsze z gorszymi,
bo to tak jak w życiu
są lepsze i gorsze chwile,
jak słusznie napisałaś,
niekoniecznie wszystko musi być
doskonałe, sądzę, że gdyby
natura rodziła tylko idealne
dzieci, na świecie byłoby nudno,
ale z drugiej strony wolę
obejrzeć doskonały obraz
utalentowanego malarza,
od jakiś bohomazów,
z dbałością o szczegół,
jednym słowem najbardziej kocham
starą dobrą szkołę w sztuce...

Twój wiersz jak zwykle
jest świetnie napisany, z dawką humoru
i prawdy w niej zawartej.
Pozdrawiam serdecznie, Uleńko :)

Z weną jest jak z duchami. Trzeba wybitnej wrażliwości by je zobaczyć i byle ruch by je spłoszyć ;)

Jak zwykle piszesz wspaniale, jednak tym razem mam uwagę językową. Chodzi o pierwszą strofę.
"Im" (w powyższym kontekście) jest jednym z dwóch elementów spójnika złożonego "im..., tym..." - i tylko nierozłącznie w tak skonstruowanych wyrażeniach można go w j. polskim poprawnie użyć. Komunikuje zależność między stopniami zmian wyrażaną najczęściej w stopniu wyższym przymiotnika. Im większe tym większe, im większe, tym mniejsze, itp. Użycie "im większe..., to..." jest formalnie błędem, a w wierszu też "zgrzytem". Gdyby jeszcze po "im większe, to..." został użyty stopień wyższy przymiotnika - to ewentualnie by "uszło", ale tak jak jest - nie. Pozdrawiam serdecznie :)

To prawda. Czasami nawet banał może okazać się trafieniem w dziesiątkę.
Wspaniały wiersz o dystansie do swojego pisania.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo trafne, no i dystans w stosunku do siebie i naszego pisania też jest cenny. Dodam jeszcze, że nic na siłę i jak nie ma się fajnego pomysłu, lepiej robić coś innego, a może przyjdzie. Pozdrawiam.

wbrew pozorom napisać coś banalnego nie jest łatwo
bo zawsze gdzieś się przyplącze mądra myśl i banał staje się cenną prawdą

Natchnienie niestymulowane jest w uśpieniu

Celnie napisany i przemyślany utwór, który z humorem i realizmem podchodzi do tematu pisarskiej weny i tworzenia. Rymowana forma dodaje rytmu, a jednocześnie podkreśla elementy ironii i zwątpienia w proces twórczy. Tekst skutecznie oddaje trudności związane z utrzymaniem weny, jej kapryśnością i znaczeniem zabawy w pisaniu. Końcowa refleksja, że nie wszystko musi być doskonałe, dobrze zamyka temat, oferując pocieszenie oraz praktyczne podejście do twórczości.
Rysunek - jak zwykle - nawiązuje do tematu wiersza, czyli do trudności związanych z weną twórczą i falującym, sinusoidalnym procesem pisania, który musi być podłączony przewodem weny, aby słońce mogło unieść ciężar pomysłu.
P.S. Jeszcze nie zaglądnąłem do bloga, ale dziś ...

Podpisuję się pod tym pozdrawiam serdecznie;)

wena jest bardzo ulotna
bardzo fajnie opisujesz
ją w swoim wierszu
znaczy Ciebie jeszcze nie opuściła ;-)
Pozdrawiam serdecznie 🦋