zapada noc
rozkładam ciepły koc

wokół tylko ciemność
na dywanie zielonym

małe iskierki błyszczą
na wyciągnięcie dłoni

układają się w zbiory
zataczają kręgi
tańczą delikatnie
kołysane czasem

spadają w przestrzeń
w której gasną jak oddechy
zatrzymane na zawsze

zimno mnie nie dosięga
ciepłem otulona
patrzę w niebo
szukając swojej
spadającej gwiazdy
wypowiadam marzenia
które unoszą się
wolniej niż światło

tak co noc aż do
dwudziestego czwartego
sierpnia

skrupulatnie zapisuję
marzenia na dzień
dwunastego sierpnia
mogę ich mieć kilka

to właśnie tej nocy
spiszą na niebie ostatnie słowa
iskry wędrowców co spalą się
jak wspomnienia
których nikt już nie przywoła

spełnią moje wszystkie
ukryte skrywane sny

oby tylko chmury
rozstąpiły się w milczeniu
jak kurtyna w pustym teatrze
gdzie jedynym widzem jest noc

niech odsłonią
niebiańskie błyskotki
i pozwolą by spadały
prosto w dłonie
pełne ludzkich imaginacji