Piękny!
Niezwykle plastyczny obraz namalowany słowem.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

Bardzo mi się podoba Twój wiersz... zostawiam gwiazdki i życzę miłego weekendu.

Kaczki odlatują zimę zwiastują? Cz jesień? ładny wiersz.

Przeuroczy wiersz Motylku 😊
Nawet nie wiesz jak bardzo "potrzebuję" takich perełek - subtelnych, z nutą "przyjemnej" nostalgii i ujmujących poetycko.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Ładnie i przyjemnie, naszą jesień jest piękna.
Pozdrawiam serdecznie :)

Super
Pozdrawiam serdecznie:)

Odpowiednio ubrany wiersz do pory roku.
Idę pod koc!😉

Bardzo przyjemny wiersz!
Pozdrawiam Motylku :)

Jaka patriotyczna puenta! Ładny jesienny obrazek, tylko czemu w takim paragonowym zapisie?

A my z nimi popatrzmy. Pozdrawiam serdecznie

Orenserwistycznie

Bajkowy jesienny obrazek!
Pozdrawiam serdecznie, Agnieszko:)⭐

Wyczarowałaś piękny obraz jesieni .
Spacerując po parku obserwuję
podobne urocze widoki.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

Ten wiersz pachnie jesienią, jak spacer po lesie, gdy liście już opadły, a powietrze jest wilgotne. Obraz dzikich kaczek, które bawią się w wodzie, podkreśla naturalny rytm przyrody, która wie, kiedy czas odlecieć. "... jeszcze ostatni raz spojrzeć na Polskę jesienią" - pięknie. Jakby każde pożegnanie z krajobrazem miało coś w sobie z cichej obietnicy powrotu.

Urokliwy obrazek. Podobne widoki mam niedaleko od siebie. Natura serwuje same wspaniałości tylko nie każdy człek potrafi to docenić niestety.
Pozdrówki z podobaniem 🌟👍

Świetny wiersz Motylku, z zaskakującą nieco puentą :)
Pozdrawiam serdecznie🌹

Nasza piękna polska jesień

Piękny, klimatyczny wiersz, z akcentem patriotycznym, w sam raz oryginalny utwór na 11 listopada. Bardzo mi się podoba na wielu płaszczyznach:) Pozdrawiam ciepło-jesiennie🍁🌞

Wiersz przedstawia późnojesienny klimat, w którym przyroda otulona barwami żółtej ochry jak i palonej ungry ukazuje swe nagie ramiona w postaci gałęzi drzew przy czym ich pogubione liście wdeptane w ziemię, nasączone wilgocią słonych łez (zapewne przez rzeszę przybyłych grzybiarzy, koneserów dobrego smaku) tworzą magiczny, leśny dywan nad jeziorem, tym właśnie jeziorem, gdzie wokół trawa króluje brązowa a porośnięta a gęsta a niska nie wysoka zarazem. Autorka opisuje jak w przybrzeżnej dzikiej trawie założyły gniazda kaczki, także dzikie, nurkujące do samego dna gdyż niżej nie były w stanie już sięgnąć lecz oto jak i co...? Odbijają się i wzbijają do góry niczym nasze orły szybują po niebie przecinając dziobami obłoki, skrzydłami rozganiając chmury aby jeszcze ostatni raz spojrzeć na tę Polskę z góry. Niesamowicie wymowne słowa, wyciągnięte niczym as z rękawa, będące kwintesencją nie początku ale końca, dającego radość może i ulotną ale jednak bardzo wzniosłą z szerokimi widokami na zamglony całkowicie obszar tego pogranicza.
Miłego dnia Kochanie 😀

... i już tęsknią,
myśląc o powrocie.

Ładną Twoją jesień...

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

nawet kaczki dostrzegają piękno jesieni w Twoim wierszu ...ja też ja widzę ... pozdrawiam serdecznie ... dobranoc ja spadam w sen .... może zobaczę te kaczki w locie w głębokim śnie ...

Piękny wiersz 👍✨ 6/5

Pozdrawiam Motylku 🙂