Twoje Wiersze - Siedem niegrzechów głównych - Gniew

Siedem niegrzechów głównych - Gniew

wolny

2025-10-08 23:34

2016-06-13

Już rodzimy się
Z krzykiem
Pełni gniewu
Na świat
Bo taki zimny
Że zabrano mam
Ciepłe łono

Płyną łzy
Nabieramy mądrości
By złość jak paliwo
Spalała się
By napędzać
Każdy oddech

Złość tłumiona
Fermentuje
Upaja świadomość
Pielęgnowana
Jest jak kwas
Zżera od środka

Mamy dłonie
I mamy pięści
Możemy budować
i możemy burzyć

" Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! " Ef 4, 26

autor

szpiek

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Naja

pięć dni temu

Niezależnie od źródła gniewu, należy go z siebie wyrzucić, żeby nas nie niszczył. Sen powinien być spokojny, a poranek radosny.
Dobry tekst :-))

LidiaM-9

pięć dni temu

Bardzo mądre słowa. Gniew jest naturalną emocją, którą lepiej uzewnętrznić niż tłumić w sobie. Uzewnętrznić nie krzywdząc oczywiście, np. poprzez krzyk lub dobrze spożytkowaną aktywność, do czego nawiązujesz.
Pozdrawiam.

Czasem

pięć dni temu

Różne są oblicza gniewu. Bywa gniew bezmyślny, który zmiata wszystko. Bywa słuszny gniew np. na kogoś kto krzywdzi niewinnego.
Faktem jest, że niewyrażony może zakwasić duszę.

sturecki

pięć dni temu

Wiersz mówi o gniewie jako pierwotnej sile, od krzyku przy narodzinach po kwas, który zżera, jeśli go tłumisz. Lepiej skierować tę złość na pracę i budowanie niż trzymać ją w sobie, bo inaczej pożre cię od środka.
6/5