Twoje Wiersze - *** /w drewnianej ciszy zaklęta pamięć/

*** /w drewnianej ciszy zaklęta pamięć/

wolny

2024-12-11 19:55

w drewnianej ciszy zaklęta pamięć
wydeptana w koleinach posadzki
kamienie dźwigają ślady modlitwy
szarych próśb codziennych

w pustej przestrzeni kościoła
krzyżują się surowe spojrzenia świętych
patrzących ze wzniosłych obrazów
na pochyloną człowieczą pokorę

lecz gdzieś poza blaskiem świec
w brzmieniu starych organów
zatrzymuje się czas i słowo
drżenie miłosierdzia
smutne spojrzenie krucyfiksu
błogosławieństwo czarnej jaskółki

autor

dziemar

przejdź do strony autora

Jesteś Premium.
Dziękujemy!

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2024-12-12

Najbardziej lubię puste kościoły, świątynie...
Ogarnia mnie wtedy coś na kształt kontemplacji.
I jaskółka w puencie.
Piękny wiersz!
Niezwykły.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

JoViSkA

2024-12-11

Zbudowałeś bardzo specyficzny dla tego miejsca klimat...Dom Boży to miejsce skupienia, modlitwy i głębokiej kontemplacji, która pomaga dotrzeć do zakamarków duszy i zrozumieć swoje postępowanie z szerszej perspektywy...
Pozdrawiam

sturecki

2024-12-11

Cisza z drzewa, do tego zaklęta … Wiersz oddaje atmosferę duchowego skupienia, gdzie drewno i kamień noszą ślady ludzkiej pokory, modlitwy i codziennych trosk. W tej przestrzeni, pełnej surowości i wzniosłości, czas i słowo zatrzymują się, tworząc moment miłosierdzia i oddechu dla duszy. Czasem najgłębsze uczucia mieszczą się w tym, co nieruchome i ciche, jak cisza drewnianego wnętrza kościoła.

Pokaż mniej

Logowanie