X
Stacja VIII
rymowany
2024-07-02 12:51
Jest łagodność powietrza
i dotkliwość kamieni,
między mozołem oddech
i siła, żeby wstać;
w chłodzie kaplicy klękasz
przed Jezusową Męką;
kolana żłobią stopnie,
sól – na policzku ślad.
Drzwi na przestrzał otwarte
pełne ptasiej rozmowy;
przed siebie pędzi życie
(śpieszy, by zabić czas).
Ruszasz. Kroków twych odgłos
zagłusza ciche słowa:
„Człowieku, ach… człowieku…
ty nie nade mną płacz…”
i dotkliwość kamieni,
między mozołem oddech
i siła, żeby wstać;
w chłodzie kaplicy klękasz
przed Jezusową Męką;
kolana żłobią stopnie,
sól – na policzku ślad.
Drzwi na przestrzał otwarte
pełne ptasiej rozmowy;
przed siebie pędzi życie
(śpieszy, by zabić czas).
Ruszasz. Kroków twych odgłos
zagłusza ciche słowa:
„Człowieku, ach… człowieku…
ty nie nade mną płacz…”
