Twoje Wiersze - Woda

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

22 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czerwony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

MadziaLena

2024-10-15

Piekło i niebo zawsze są tak niebezpiecznie blisko...
Tragedia poruszyła mocno serca, wiele rodzin zostało bez domów a idzie zima szybkimi, zimnymi krokami... Pozdrawiam Elu 🍁

Larisa

2024-09-19

Natura ma dwa oblicza...
Bardzo poruszający wiersz!
Z doskonałą puentą.
W świetle obecnych wydarzeń i straconych losów ludzkich,
jeszcze bardziej dociera do nas, że jesteśmy tu na chwilę...
Wszystko może w jednej chwili zginąć.
We wrześniu 2023 roku, w okolicach miasta Larisa w Grecji (Tesalia), wylało Jezioro Karla...
Żywioł pochłonął wszystko...
Serdecznie Cię pozdrawiam

Gminny Poeta

2024-09-19

Dwa lata temu byłem w Lądku i na szczęście woda niczego nie zabierała. Dobrze napisałaś "życie". Składa się ono z kuracji i błota. Z budowy i naprawy. Z narodzin i śmierci i nic tego nie zmieni. Pozdrawiam Dziewczynko w jesiennej kreacji:))))

Moona@

2024-09-18

Pięknie!
Pozdrawiam Elu :)

Motylek78

2024-09-17

bardzo przykre
widzieć jak ludzie tracą....tak wiele
z żywiołem nie wygramy
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Kri^(*)

2024-09-17

Ludzki dramat na tle beztroski...
poruszający wiersz,

pozdrawiam.

ajw

2024-09-17

Takie sytuacje budzą we mnie ogromną pokorę. Świetny wiersz, Elu. W piękny sposób ujęłaś w nim samą kwintesencję.

Dagmara^(*)

2024-09-17

Żywioł nie do opanowania, a w ludziach z jednej strony serce na dłoni a z drugiej najgorsze instynkty. Tak jak zawarłaś w ostatnim wersie - piekło i niebo w tym samym momencie...
Pozdrawiam serdecznie Elu

Monia

2024-09-17

Żywioły są nieobliczalne cóż niestety ;/ pozdrawiam ;)

Elżbieta

2024-09-17

To prawda, Moniu, sami je przywołujemy swoją beztroską i bezmyślnością. Żywoły były zawsze, ale teraz coraz bardziej bezwzględne.
Pozdrawiam serdecznie, spokojnego dnia:)☀️

Prostaczek

2024-09-17

Niestety, tak już jest, że od czasu do czasu dostajemy od natury porządnie w łeb, żeby wiedzieć, gdzie nasze miejsce. Taka smutna korekta, przekonania o wielkości człowieka. Pozdrawiam refleksyjnie.

Elżbieta

2024-09-17

Chyba nawet tego, na nieszczęście i tragedie ludzkie, potrzebujemy, zatracamy się w bezmyślności i niczego się nie uczymy!
Dziękuję "P", mimo wszystko cieszę się z Twojego wpisu:)

klaks

2024-09-17

Świat pełen kontrastów. Ładnie i zwięźle, wiecej słów nie potrzeba na takie sytuacje.
Pozdrawiam Cię serdecznie

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję, Przyjaciółko, nie raz musimy odreagować emocje choćby w ten sposób.
Pozdrawiam serdecznie, życzę Tobie słonecznego dnia:)☀️

Lenia

2024-09-17

Nakreśliłaś kontrast między tymi co stracili wszystko a kuracjuszami przyglądającymi się...mam nadzieję, na wzajemną ludzką pomoc w tej sytuacji:):)pozdrawiam Elu:)

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję, Leniu, sądzę, że nawet nie zdawali sobie sprawy z ogromu tragedii, która dotknęla mieszkańców, kilka set metrów poniżej, w odpowiedzi na komentarz Streckiego, napisałam o dziwnej historii z przeszłości.
Pozdrawiam serdecznie, Leniu i życzę spokojnego dnia:))☀️

samisen

2024-09-17

każdy worek piasku
na wagę złota
jak otrząsnąć się
z tego błota...
kiedy nadal
płyną łzy

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję, Jarku, napisałeś w komentarzu poruszającą miniaturę!
Pozdrawiam Cię serdecznie: )

Annna2

2024-09-17

widziałam starszą kobietę schodzącą po drabinie strażackiej.
Tak. Piekło i niebo- gotuje los.
Trudno się patrzy i żal.
Niesamowity wiersz Elu.

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję Aniu, jedną z ofiar jest lekarz, chirurg wracający z nocnego dyżuru, trudno się z tym pogodzić!
Pozdrawiam i patrzę z nadzieją w niebo:)

sturecki

2024-09-17

Wiersz kontrastuje siłę destrukcji i chaosu z pięknem spokoju, ukazując bliskość piekła i nieba w metaforycznej przestrzeni wody. To mocna i sugestywna refleksja o naturze żywiołu, który jednocześnie odbiera i uwalnia, a ostatnia linijka wyraźnie podkreśla tę paradoksalną bliskość dwóch skrajnych rzeczywistości. 6/5
To bardzo udany zapis-relacja doniesień prasowych. Stronie Śląskie, Lądek Zdrój i Kłodzko to znane mi miejscowości, mam tam rodzinę i często bywam.

sturecki

2024-09-17

Czasem rzeczywiście trudno uwierzyć w to, o czym napisałaś. Mam na myśli ludzi żyjących w odosobnieniu od tragicznych wydarzeń świata lub jak my - z dala od kataklizmu, który topi i porywa.

Elżbieta

2024-09-17

Bardzo dziekuję, Staszku, nie mogłam się powstrzymać , slysząc wpierw relację radiową relację, dziennikarza Mateusza Chłystunia, a następnie przeczytałam podobną w terści PAP, może to dziwne, co teraz napiszę, ale przypomniał mi się reportaż o Szwajcarach z czasów II wojny światowej, żyjących w małych górskich osadach, którzy, właściwie nie mieli pojęcia co się dzieje, żyli swoim życiem, jak w niebie.
Pozdrawiam serdecznie:)

andrew

2024-09-17

Piekło i niebo tak blisko.
Mimo kataklizmu, nie każdy...
Niestety nie jesteśmy panami świata... Trudno w to uwierzyć.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję Andrzeju, jest cierpienie tych co stracili wszystko , nawet nadzieję i wiarę w sens i są tacy, co wykorzystują, to nieszczęście, dziś słyszałam radiowe ostrzeżenie przed otwieraniem linków rozsyłanych rzekomo przez "alerty RCB", nie do pomyślenia, że są tacy ludzie!
Masz rację nie jesteśmy panami świata!
Pozdrawiam serdecznie:)

Kazimierz Surzyn

2024-09-16

Wzruszające wersy, dramat dla wielu ludzi, potrzebny wiersz, pozdrawiam ciepło.

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję, Kazimierzu za wpis, tak to dramat dla tych co stracili wszystko , ale i dla każdego wrażliwego człowieka.
Pozdrawiam serdecznie: )

Wanda Kosma

2024-09-16

Bardzo wzruszający dla mnie wiersz. Dramaty zazwyczaj dzieją się na tle obojętnej codzienności tych, których nie dotyczą. Lądek to jedno z moich ukochanych miejsc, jestem tam wiele razy w roku, 3 tygodnie temu byłam jak zawsze w drodze z gór. Teraz patrzę na dramatyczne zniszczenia i po prostu nie wierzę. Mój ryneczek... Inne drogie mi miejsca też zalane, Paczków, Stronie, zniszczone Kłodzko... Serce dzisiaj płacze, i równocześnie czekam na to samo. Pozdrawiam serdecznie.

Elżbieta

2024-09-17

Dziękuję, Wando za wzruszający i emocjonalny wpis, rownież nam te miejsca i przeżywam cierpienie mieszkańców, ogromne straty materialne i obiektów kultury, w Lądku, jest zniszony most św. Jana Nepomucena, przetrwał cztery wieki, żeby w jednej chwili zabrała go fala.
Dziś wyjrzało słońce, jest nadzieja.
Pozdrawiam serdecznie.

Częstomir^(*)

2024-09-16

I pomyśleć, że jednym z tych kuracjuszy byłem ja... w 1998 roku bodajże... nawet widok tego mostu przywoływał wspomnienia, nie raz, nie dwa nim przechodziłem po drodze do lodziarni. Ale wtedy Biała Lądecka to był mało znaczący potok. Wspomnienia wróciły. Pozdrawiam ciepło, Elżuniu:)*.

Elżbieta

2024-09-17

Ja także kilkakrotnie byłam w Lądku Zdroju, towarzyszyłam moim rodzicom, mam stamtąd wiele pięknych wspomnień, trudno uwierzyć, w ogrom zniszczeń i tragedii mieszkańców.
Dobrego dnia, Michałku, serdeczności:)*

Maba^(*)

2024-09-16

Czytam z drżeniem.
Syn czeka na wielką wodę....

Elżbieta

2024-09-16

Dziękuję, Marysiu, że zajrzałaś i ślad...:))😘

Waldi1

2024-09-16

teraz ... Tusk mówi ... .. że wszystkim się powodzi " pozdrwiam serdecznie ...

Elżbieta

2024-09-16

Spokojnego wieczoru i dobrej nocy, Waldi:))🌕

JoViSkA

2024-09-16

Taki jest świat jedni się bawią w promieniach słońca, a inni toczą heroiczną walkę o przetrwanie w strugach deszczu...
Pozdrawiam Eluniu i życzę dobrej nocy :)

Elżbieta

2024-09-16

Dziękuję, Jovi, spokojnej nocy:))🌕

Pokaż więcej

Logowanie

Woda

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: czerwony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji