Dziękuję, Marku, ucieszyłam się z Twojej obecności!😊
Serdecznie Cię pozdrawiam.

Piękny wpis, Ulu.
Dziękuję i odwzajemniam uściski.

Tak rozumiem, Twoje stanowisko, cięcie powinno być pewne, zdecydowana, ale ja mam jeszcze dużo wątpliwości i eksperymentuję, nie jestem pewna, stąd moje wersje. Tym razem zamieściłam w kolorze niebieskim licząc się z różnymi opiniami i uwagami. Jestem zawsze otwarta na wszelkie sugestie i rady, zatem dziękuję za Twój wpis i podzielenie się myślami.
Serdecznie pozdrawiam i dziękuję:)

Bardzo dziękuję, Kazimierzu!
Ślę pozdrowienia.

To niezwykła przyjemność, móc dyskutować i wymieniać z Tobą spojrzenia/refleksje na temat utworów poetyckich innych twórców. Dziękuję, że znalazłaś chwilę, Droga Elżbieto i podzieliłaś się swoją analizą (znakomitą!) tego wybitnego haiku. Dla mnie kireji jest wiosna we wszechświecie... ale biorąc pod uwagę Twoje zdanie, można rzec, że i w tym haiku mamy do czynienia z "ruchomym" kireji, podobnie jak w zaprezentowanym haiku (przez Ciebie) w tłumaczeniu Miłosza.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Droga Przyjaciółko i życzę spokojnej nocy.

Droga Lariso, to haiku jest dla mnie zaskakujące już od pierwszego wersu. W pierwszej chwili poczułam konsternaję, bo przecież trudno sobie wyobrazić "Maj we wszechświecie", to obraz abstrakcyjny o symbolicznym charakterze i dopiero  zrozumienie metafory a nie obrazu, bo jest zbyt odległy pozwolił mi w pełni docenić głębię i sugestywność haiku. Dramatyzm drugiego wersu przełamuje metaforyczną symbolikę życia i wiosennego odrodzenia. Nie jestem pewna czy moment cięcia jest po drugim wersie czy po pierszym wersie, ale raczej po drugim, gdy trzeci wers " upada człowiek" odnosi się do osobistej tragedii, co stanowi przeciwwagę dla skali wszechświata.
Myślę, że jest to wybitne współczesne haiku, z elementem kosmicznym ( 1 i 2 wers), oraz egzystencjalnym ( 3 wers).
Dziękuję, Droga Przyjaciółko, za przypomniemie wspaniałego utworu Wandy Kosmy. Pozdrawiam Cię serdecznie i dziękuję za tak wiele🌹

To ja Ciebie bardzo przepraszam, że w takim momencie... bardzo mi przykro. Przytulam i trzymaj się, Droga Przyjaciółko, choć czuję, że nie jest to łatwe...
Serdeczności i moje wyrazy współczucia.

Przepraszam Droga Lariso,  że nie odniosłam się do Twojego ostatniego wpisu. Wczorajszy dzień był dla mnie wyjątkowo trudny. Dotarła do mnie smutna wiadomość o mojej Przyjaciółce Danusi, pisałam o jej heroicznej walce z chorobą, w wierszu, Walka (TW, 28.10. 2022).
Serdecznię pozdrawiam, Droga Przyjaciółko i życzę dnia ze słońcem.

*supernowa, razem oczywiście.

Przytoczę dla innego przykładu (skoro dyskutujemy) haiku hiq 1, Wandy Kosmy, jest na tym portalu.

"maj we wszechświecie
wybucha super nowa
upada człowiek".

W tym haiku, kireji jest zaskoczeniem (i też nie jak mieczem uciął). Tym kireji jest wiosna we wszechświecie... i to jest subtelne cięcie, odwołujące do skojarzeń... tam jest wiosna, wybuch, naturalny proces odnowy wszechświata, a giną ludzie tu na Ziemi...

Co myślisz o tym przykładzie?

Pięknie dziękuję, Droga Elżbieto za odpowiedź.
Dzisiaj zrobiłam sobie dzień z poezją, po bardzo długim, wyczerpującym okresie zawodowym. Dla mnie to czysta przyjemność, poświęcać czas na wspaniałe utwory. Twoje haiku są świetne! Moja wypowiedź powstała tylko dlatego, że wiem, że jesteś otwarta na spojrzenie czytelnika oraz zaznaczyłaś wiersz na niebiesko. Miło mi, że "dialogujemy" w tak pięknym temacie jak poezja, dla dobra poezji i jej znaczenia (tak mniemam). Przyjmuję oznaczenie miejsca cięcia, które jest tam, gdzie być powinno... i tu pełna zgoda.
Odnośnie haiku w tł. Miłosza, to haiku jest fenomenalne, ponieważ ma de facto (tak to przetłumaczył Miłosz) dwa cięcia, co wydaje się być dziwne, ale nie jest.
Tą drogą... czyli zaskoczenie, że tą, którą szli już nie idą, albo tego jesiennego dnia, czyli zaskoczenie, że tego akurat dnia nikt nie idzie, ale w inne dni ktoś szedł.
Mamy więc cięcie, które jest zaskoczeniem (nie, jak mieczem uciął, ale zaskoczeniem).
Czy schylone lico słonecznika, brązowe (na dodatek) jest zaskoczeniem, że schyla się ku białej grzybni? Jeśli, dla Ciebie jako Autorki jest to zaskoczeniem, to nie mogę się z Tobą nie zgodzić, co do zapisu tego haiku.
Dla mnie, kireji w tej postaci nie jest zaskakujące. I to właściwie chciałam powiedzieć jako czytelnik. Ponieważ nie jest dla mnie zaskakujące, idzie bardziej w stronę miniatury.
To jest tylko moje zdanie oczywiście i miło mi, że mogę z Tobą na portalu także dyskutować, a nie tylko komentować biernie...

Droga Lariso, słusznie odgadłaś mój zamysł,
w moim utworze cięciem jest kontrast między dojrzałością słonecznika, co może symbolizować przemijanie, a początkiem czy ukrytym życiem, biel grzybni. Schylenie podkreśla bliskość ziemi i pozwala domyślić się uległości wobec procesów życia.
Sądzę, że nie w każdym haiku, cięcie jest "jak mieczem uciąć". Zastanawiałam się na przykład nad haiku Basho w tłumaczeniu Czesława Miłosza:
Tą drogą
nikt nie idzie
tego jesiennego wieczoru

I przyznam się, że trudno mi je znaleźć, prawdopodobnie jest po drugim wersie, natomiast utwór wywołuje odczucie osamotnienia.

Celem mojego, było ukazanie przemijania, które nie jest nadaremne, chodziło mi o refleksję.
Pierwsza linijka "brązowe lico" to moment kireji — pauza i punkt wyjścia do refleksji.Pozostałe dwie linijki rozwijają scenę i nadają znaczenie. Dodałam pauzę, co uwypukla cięcie.

brązowe lico -
słonecznika schylone
nad bielą grzybni

Dziękuję za szczery i bardzo inspirujący komentarz, uzupełnię wers pierwszy o pauzę, mam nadzieję, że dzięki niej utwór stanie się bardziej czytelny.
Serdecznie pozdrawiam, Droga Przyjaciółko i dziękuję za poświęcony czas. 🍃

Muzyka jest przepiękna...
Serdeczne

Tak właśnie, ta myśl, jest osnową mojego haiku:)
Pozdrawiam serdecznie, Bożenko:)

Bardzo dzìękuję, cieszę się, że ta wersja spodobała się Tobie:)
Pozdrawiam serdecznie, Gertrudo:)

Dokładnie tak, ale to ono dało innemu życie!
Pozdrawiam serdecznie, Andrzeju:)

Dziękuję, Colette za wybór:)
Pozdrawiam Cię serdecznie:)

Bardzo dziękuję, Joasiu:)
Serdecznie pozdrawiam.

Też mi się spodobała, ta dwuznaczność, tym bardziej, że jest to stosowana nazwa pleśni napowietrznej.
Dziękuję, Odyseuszu i pozdrawiam:)

Bardzo dziękuję, Aniu:)

Super, że trafiłem w ten zamysł ... czasem wers sam wybiera, komu się pokaże w pełni.

Śwìetny komentarz, takj był zamysł, testowałam różne możliwości i cieszę się, że Twój obiór jest taki, jaki sobie założyłam. Dziękuję, też za wybór wersji:)
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:))😊

Zauważyłam, że jesienne słoneczniki, których ziaren nikt nie wykorzystał, dodają jesieni nostalgii.
Pozdrawiam serdecznie, Krysiu i życzę pogody ducha🌻