Dlatego w niektórych komentarzach fundamentalnie się zrobiło :)

Dzięki.

Powiedziałabym nawet, że nie zeszliśmy z drzew, gdybyśmy byli łagodni jak baranki, bo dobro wbrew pozorom wymaga mniej inwencji. Pozdrawiam.

A takie trudności i niepowodzenia często są źródłem dalszych traum. Tak to bywa, ale trudno by byli niewrażliwi ludzie, którzy piszą wiersze...
Pozdrawiam :)

Myślę, że możemy się zgodzić na właśnie takie zakończenie, będące Twoją parafrazą Gogola:)

Oczywiście, że na krawędzi, jakżeby inaczej. Nie pierwszy raz :) Naprawdę nie wiem, czego ja bronię, sama w zasadzie uważam ludzi za z gruntu złych. Ale niektórych za porządnych mimo wszystko :)

Wiesz, że stoimy nad przepaścią tematyczną, bo taki charakter miałby rozmowa na temat kategorii Dobro i Zło. Dobro Jezusa (od urodzenia) i doskonałość Buddy (od dnia oświecenia) są postulatami wiary (bo buddyzm też wymaga wiary) i nie dam rady wypowiedzieć się nawet skrótowo na ten temat. To, co chciałem przekazać, to fragment mojego myślenia na ten temat, czyli nawet jak zostawię na boku teologię i buddyzm, to i tak uważam, że człowiek bez skazy etycznej po prostu nie istnieje i nie istniał. Znasz pewnie cytat z Gogola (Martwe dusze) "Jeden tam tylko jest porządny człowiek: prokurator; ale i ten, prawdę mówiąc, świnia." :)

Oczywiście, ja jednak trochę mniej teologicznie do tego podchodzę. I naprawdę nie o to mi chodziło w wierszu, chociaż co do zasady pełna zgoda, każdy jest w jakimś stopniu zły. Natomiast czysty/nieczysty w znaczeniu teologicznym to przymiotniki mocno nadużywane. A czy Jezus na ten przykład był czysty? A Siddhartha? Walka w duszach trwa.

Chodzi mi o to, że zło jest nasza immanentną cechą własną, tyle że różnimy się co do obszaru na jakim pozwalamy mu hasać. Oczywiście są ludzie lepsi i gorsi, a demokracja wcale nie promuje najlepszych, ale ludzi "czystych" nie ma, a przynajmniej ja nie wierzę w ich istnienie. No i wierzę, że Paweł miał rację. Tak na marginesie nie powiedziałem niczego nowego, tylko przedstawiłem swoimi słowami teologiczną doktrynę grzechu pierworodnego :)

Budda też był kiedyś dzidzią, tak że tak. Rzeczywiście świetny wiersz, obrazujący w precyzyjny sposób, że chęć życia to jednocześnie chęć podporządkowania sobie wszystkich wokół. Dziecko, niby bezbronne uruchamia mechanizmy wobec których to my jesteśmy bezbronni. Wiedziałeś, że dzieci mają głos silniejszy niż dorośli. Właśnie po to, żeby ich nikt nie ignorował. Ale czy jest w tym coś złego... No czasem jest.

Wiem, jak znaleźć, Kornel, proszę Cię. Już patrzę :)

Poezja jest pojemną forma wypowiedzi. Opisałem tu na TW wierszem zło ukryte w niemowlaku. Wiersz ma tytuł "Dzidzia" i powiem Ci nieskromnie, że jestem z niego wręcz dumny, mimo że nie został jakoś tu specjalnie doceniony. Proszę zerknij na niego w ramach tej rozmowy. Łatwo go znaleźć po tytule w "szukaj".

Może Cię rozczaruję, ale mnie się zawsze podoba, co mówisz, niezależnie czy się zgadzam, czy nie :) Bo zawsze prowadzi to do ciekawej dyskusji. Co do wiersza, nie chodziło mi o aż taką, że tak powiem, biblijną dosłowność, a już na pewno nie o siebie samą (broń Boże!) czy kogoś konkretnego. Nie zaprzeczysz jednak, że np. nie ci zdobywają władzę, którzy są najlepsi, tylko co najbardziej jej pragną. Nie ci osiągają szczyty naukowe, którzy są najmądrzejsi, ale ci, którzy jeszcze "umieją w politykę". Nie ci zostają gwiazdami, którzy najlepiej grają, ale tacy, którzy umieją się dopchnąć i przetrwać w tym środowisku. Dobrzy, wrażliwi ludzie mają trudniej w tym nie najlepszym ze światów. I tak, uważam, że większość ludzi jest złych, garstka pośrodku, a czy są naprawdę dobrzy istnieją? No cóż. Mam nadzieję, że Apostoł Paweł się mylił.

Otóż to, dlatego tak trudno o uczciwych ludzi u sterów. Dziękuję i pozdrawiam:)

Owszem, a ludzie drażnią nonkonformistów, ale cóż takie życie. Pozdrawiam:)

Takie cechy niełatwo w sobie zmienić. Nawet jeśli się chce.

Też prawda :), można tylko czasem udawać :)

Warto, ale wiesz chyba nie bardzo ma się wybor 🙂

Nie jest, ale nikt nie obiecywał, że będzie. Na religii mnie uczono, że droga do nieba jest trudna i jest, ale czy do nieba pewni nie jesteśmy. M.

No, ale łatwo też nie jest, zwłaszcza że ludzie w sterów są łasi na pochlebstwa, lizusostwo i czołobitność. Z drugiej strony świat premiuje "kreatywnych, abtinych, otwartych, przebojowych", zapominając że to tylko cechy widoczne na zewnątrz. Pozdrawiam :)

Mieć czyste sumienie znaczy nie mieć wyrzutów sumienia w związku ze złymi uczynkami, a nie być pozbawionym uczuć :) Jasny umysł oznacza, że ktoś jest mądry i inteligentny. Czysty umysł oznacza, że jest się dobrym człowiekiem. Dlatego w tym wierszu nie da się nic zmienić, a każde słowo jest tu na swoim miejscu. Nie ma ludzi idealnych, ale nie o takich tu chodzi. Ten wiersz nie jest też o Bogu, bo nie wiem, kim jest Bóg i jaki jest. Nie ośmieliłabym się więc pisać o nim wierszy :) Pozdrawiam.

Tak, to smutna prawda, że dobro i czystość serca czasem wydają się wyjątkowe w świecie pełnym kontrastów. Może właśnie dlatego są tak cenne – jak rzadkie klejnoty, które przyciągają swoim blaskiem.

Zgadzam się zwłaszcza z ostatnim zdaniem. Szkoda, że ludzie dobrzy i czyści jawią się jako "inni" ale tak niestety jest. Dziękuję za trafny komentarz :)

W ogóle ludzie wrażliwi, sprawiedliwi, mają pod górkę w każdych czasach. Jezus oczywiście też miał. Pozdrawiam :)