Spotkałem kumpla. Znałem go z dziecinnych lat. Snuł się po ulicy jak jesienny liść, targany wiatrem.

- Co się dzieje? - zapytałem centralnie.

- Wciąż o niej myślę. - odparł. - Nie śpię w nocy tylko wspominam. Jak było. Jak mogłoby być. Jak nie będzie. A Ty? - zapytał. - Nadal jesteś ze swoją Mileną? Byłeś zupełnie inny.

- Milenka mnie uleczyła. - odrzekłem. - Jest moim sensem. Pierwszą myślą gdy budzę się i ostatnią... gdy zasypiam. A moje wspomnienia są jak zepsuta kaseta video. Porzucona we mgle. Dla pewności...

- Zabrzmiałeś jak poeta - odparł. - Sensem... Znam to uczucie. Była... - głos mu zadrżał.

- Daj na chwilę swojego smartfona. - poprosiłem. - Chcę Ci coś podarować.

Spełnił prośbę, a ja pogładziłem ekran palcem po czym rzekłem.

- Słuchaj przed snem. Pomoże.

- Dziękuję. - odpowiedział.

I odszedł. Wciąż jak jesienny liść. Targany wiatrem.