No i pięknie Elu wyszło.

piękny wiersz jak pociągnięciem pędzlem po płótnie ...

Witaj Elu , tak to jest z tym rodzajem sztuki. Widzisz co chcesz , co sobie wyobrazisz . Świetny wiersz. Pozdrawiam bardzo serdecznie , obsypuję wiersz gwiazdkami Irena

Świetnie zobrazowałaś swoje odczucie z obrazem Jacksona Pollocka. Uważam, że każdy Artysta tworzy na kanwie swojego stanu wewnętrznego, na kanwie chwili. Owszem są Artyści, którzy tworzą latami dzieło.
Ja widzę obszar spalonej ziemi , w której popiele widać barwy niedokończonej śmierci natury. Może się odrodzi, a może na tych zgliszczach powstanie nowy chaos.
Sam twórca porusza się w przestrzeni mrocznej i wciąż poszukujący tej jednej plamy rozświetlającej ten mrok. Szukał wciąż nowych sznytów dla swojej sztuki, nowej techniki i nowej niszy. Chociaż miał swój styl, to jednak pojawiały się u niego inne światła. Abstrakcja w niesamowitej odmianie była jego atutem, a zarazem ramą poza którą ciężko mu było zaistnieć.

Ciekawie przedstawiłaś swoje spojrzenie i zainteresowałaś czytelnika. Czy człowiek nie jest plamą na ziemi... w kolorach i w szarości tworzymy jej obraz.

Pozdrawiam sympatycznie

Z obrazów uwielbiam krajobrazy ,szkice .Z sztuki malarskiej , szczególnie ekspresjonizm nie przemawia do mnie,bo tam czasem plama ,zrobiona przez artystę,potrafi być głęboko ukrytym sensem.Ja jednak widzę tam tylko plamkę 😉

pozdrawiam serdecznie Elu☀️

Z taką sztuką jest trochę jak w bajce Jana Christiana Andersena „Nowe szaty cesarza”/król jest nagi/Tak patrzą tłumy, a inni...
Lubię taką sztukę, sam trochę próbuję, tylko dla relaksu. Jest tutaj wszystko umowne, nic nie jest oczywiste.
Pozdrawiam, 6+
Miłego dnia

Osobiscie wolę jednak impresjonistów. Ależ mi sie podoba co napisałaś. Ale mi zaimponowałaś!! Wiersz i edukacja. A takze pasja, to czuć. Widać, ze wiesz co i po co tworzysz:) pozdrawiam serdecznie

Abstrakcje mogą się podobać jeśli mają wewnętrzną logikę i zorganizowanie. To właśnie ta wewnętrzna logika i zorganizowanie zastępują w abstrakcji brak figuratywności. Pollocka nie lubię, ale lubię np. niektóre abstrakcje Kandinsky'ego. Malowanie chaosu z czego słynie Pollock nie zajmuje mnie. W wierszu prezentujesz jeden ze sposobów oglądania abstrakcji, to znaczy dopasowywania abstrakcyjnych obrazów do realnej rzeczywistości. Nie jest to konieczny sposób patrzenia na abstrakcję. Można ją spróbować oglądać bez tych analogii do świata rzeczywistego, jako dzieło same w sobie .Pozdrawiam.