KRÓL BUZDRYGA PIERWSZY

NARRATOR:

Teatrzyk „ZIELONKAWA GĘŚ”
ma zaszczyt przedstawić
dramat romantyczny w trzech aktach pt.:
KRÓL BUZDRYGA PIERWSZY.
Udział biorą:
- kurtyna,
- gong,
- narrator,
- Król Buzdryga I,
- Królowa Hermenegilda,
- Księżniczka Anita,
- Książe Alfons,
oraz wierny paź Rokita.

KURTNA: Bzybzy-bzybzy-bzybzy-bzy!

GONG: Baaaang!

Akt pierwszy

KRÓLOWA HERMENEGILDA (do Księżniczki Anity):
Idź ma córko hen na błonie,
tam są trawki i lewkonie.
Słońce świeci, jest pogoda.
Niech dojrzewa twa uroda.

KSIĘŻNICZKA ANITA (dygając wdzięcznie):
Stanie się, jak chce królowa.

Księżniczka poprawiając sploty warkocza i mrugając niewinnie oczętami,
oddala się w podskokach.

KRÓL BUZDRYGA I:
Bez opieki i bez straży
jeszcze jej się coś przydarzy.
Złe przeczucia mną wstrząsają (wstrząsy targają majestatem),
Lepiej pójdę i ja za nią (drepcząc, truchcikiem rusza za księżniczką).

KURTYNA: Bzyczy-bzybzy-bzybzy-bzy!

Akt drugi

KURTYNA: Bzybzy-bzybzy-bzybzy-bzy!

GONG: Baaaang!

KSIĘŻNICZKA ANITA:
Ojciec z matką z tropu zbity.
Pędzę teraz do Rokity!
Miłość mnie na skrzydłach niesie!
Spotkam się z nim w ciemnym lesie.

PAŹ ROKITA (wybiegając zza drzewa):
Ach! Anito ma wyśniona,
pójdźże, pójdźże w me ramiona.

Padają sobie w objęcia i obsypują się pocałunkami.

KSIĘŻNICZKA ANITA:
Mimo pochodzenia twego,
biorę cię za męża swego.
Radość serce me rozpiera.
Proszę, zacznij się rozbierać!

PAŹ ROKITA (z emfazą):
Nie myśl o tym, moja droga,
jam paź biedny, tyś Królowa!
Daj ostatni raz swe lica (całuje ją namiętnie):
Ja odchodzę! Tyś dziewica!

Na scenę wbiega Książe Alfons.

KSIĄŻE ALFONS (dobywając szpady):
Ha! Niegodna rodu mego!
Zabiję kochanka twego!

Książe naciera, paź broniąc się dobywa szpady i rozpoczyna się pojedynek.

Kling! Klang! Kling! Klang! Klang! Kling! Klang! Kling! Klang!

NARRATOR:
Pada trup pierwszy! (odgłos upadku)
Pada trup drugi! (odgłos drugiego upadku)

KSIĘŻNICZKA ANITA (rwąc włosy nad ciałami zabitych):
Ach! Podwójna moja strata!
Wraz z kochankiem tracę brata!
A więc sztylet wbiję w siebie.
Może lepiej będzie w niebie?

NARRATOR:
Pada trup trzeci! (odgłos upadku)

Nadbiega Król Buzdryga I.

KRÓL BUZDRYGA:
Przeczucie mnie nie myliło!
Patrzcie, co się tu zrobiło.
Leży córka, syn kochany…
Paź zadane ma dwie rany…
Spadkobierca mój nie żyje,
więc ja także się przebiję.

Wyciąga sztylet i zadaje sobie cios w klatkę piersiową.

KRÓL BUZDRYGA (słaniając się na nogach do Królowej Hermenegildy,
która pojawiła się na scenie):
Śmierć już oczy me przesłania!
Żegnaj żono ma kochana!

KRÓLOWA HERMENEGILDA (poprawiając makijaż):
Ach! Mój mężu nie umieraj!

NARRATOR:
Pada trup czwarty! (odgłos upadku)

KRÓLOWA HERMENEGILDA:
Umarł… Cóż ja pocznę teraz?
Sama jedna. O! Mój Boże!
Nikt mi teraz nie pomoże.
Zażyję tedy cyjankali.
Niech mnie ciemna śmierć powali!

Królowa wyciąga flakonik, odmierza dawkę i wychyla do dna truciznę.

NARRATOR:
Pada trup piaty! (odgłos upadku)

Chwila ciszy.

NARRATOR (bezradnie):
Proszę państwa, aktu trzeciego nie będzie!
Z powodu uśmiercenia wszystkich postaci scenicznych,
dalszej części przedstawienia kontynuować nie możemy.

KURTYNA: Bzybzy-bzybzy-bzybzy-bzy!

GONG: Baaaang!

Koniec

Autor Bogumił Pijanowski