Temu ogrodowi w całym jego areale (mam na myśli całą poezję), tego typu susza chyba nigdy nie grozi :)

Staram się regularnie podlewać. Pozdrawiam.

Takie kiełbie sprawiają radość poecie i czytającym. Pozdrawiam.

Panie Bogumile łączę się z Panem w bólu cierpieniu Internecie i innych takich tam...
też mam WE ŁBIE KIEŁBIE :D

Prostota bywa najbliżej prawdy.

Oczywiście, "wolnoć Tomku w swoim domku". Dla porządku dodam, żę zwykły szyk przestawny likwiduje załamanie rytmu w drugim wersie drugiej zwrotki: " pośród fruwa gdzieś obłoków, bo przecież j.polski na tę elastyczność pozwala. Kończąc komentowanie - pozdrawiam.

Dobrze niech będzie. Istotnie się rymuje tak jak jest w zwrocie frazeologicznym. Jakoś jednak bardziej mi pasowało zmienić kolejność wyrazów. Może podświadomie chodziło mi właśnie o to, aby to nie był "czysty" zwrot frazeologiczny? Poprawki nie zrobię. Pozdrawiam.

"...satyra wymyka się zbyt dociekliwym analizom "???Kiełb to ryba z rodzaju karpiowatych, więc użycie jej w liczbie mnogiej jako coś we łbie, nie ma sensu. Ludzie bez problemu zmieniają sobie płeć, więc co tam zmienianie frazeologizmów. We łbie się nie rymuje z przerwie? Naprawdę? Pozdrawiam Autora.

Można nad tym tekstem popolemizować, jednak satyra wymyka się zbyt dociekliwym analizom. Wiersz potraktowałem, jako autoironię. Mam bowiem chyba stale we łbie kiełbie (nie "kiełbie we łbie" bo dla grafomana były by bez rymu)?. Poza tym uważam, że określenie to jest nacechowane sympatią dla posiadacza takich kiełbi, czego życzę wszystkim piszącym. Pozdrawiam.

Celowo przytoczyłem trzy definicje, by odróżnić poetę(poetkę) od niby-poety(niby-poetki), których potocznie nazywa się wierszokletami. Tytuł wiersza sugeruje poetę. Te fragmenty:
„Chce, czy nie chce, ale przecie
wiersze stale pisać musi.”

„czasem tylko litość wzbudzi,
często się nadmiernie puszy”

- kojarzą się z wierszokleceniem.

„On ma stale we łbie kiełbie,
bo go wciąż ta wena kusi.”

- kojarzy się z cyt.” Potoczny, eufemistyczny frazeologizm MIEĆ KIEŁBIE WE ŁBIE, zastępujący dosadne i niepozostawiające złudzeń określenie GŁUPI, powstał na podstawie – niegdyś całkiem powszechnego – poglądu, że głupi ludzie mają w głowie wodę zamiast rozumu.”

Chyba puentą jest:

„bo go wciąż ta wena kusi.
Ach, uwierzcie, on nie przerwie!
Chce, czy nie chce - on tak musi!"

Czyż to nie opis grafomanii?

Nie wiem czy Autor też zauważył załamanie rytmu w drugiej zwrotce w drugim wersie?

No i przyjęło się mówić i pisać „ Kiełbie we łbie” a nie we łbie kiełbie.
Wiersz jest satyrą, więc warto było zastosować jakąś dwuznaczność, odróżniającą poetę od wierszoklety. Łączę pozdrowienia.

Nie dostrzegam braku konsekwencji, ale dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

To prawda. Pozdrawiam.

Dziękuję.

Pozdrawiam.

Trochę zaniedbałem ten portal, ale chyba teraz będę miał więcej czasu, aby tu "podokazywać". Pozdrawiam serdecznie.