Twoje Wiersze - Antonówka z życiowego krajobrazu

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sisy89

2024-08-30

Piękny wiersz i poruszający, trafił.
Pozdrawiam serdecznie :)

Michał^(*)

2024-09-01

Dziękuję:)

Wanda Kosma

2024-08-25

Są czasami wiersze przenikająco bliskie - i ten takim jest dla mnie. Pozdrawiam serdecznie.

Michał^(*)

2024-09-01

Dziękuję i bardzo doceniam ten wpis.

bez definicji

2024-08-21

Czuję wiele smutku w wierszu ale i jakby rozliczenia się z przeszłością. Pewną akceptację naturalnych następstw zmian...

Pozdrawiam ciepło :) 5/6

ps. przyjemnością jest czytanie Twoich wierszy.

Michał^(*)

2024-09-01

Dziękuję:)

Kropla47

2024-08-11

Obydwa wiersze są piękne pełne mądroßści... z przyjemnością przeczytałam miłego wieczoru

Michał^(*)

2024-08-16

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Beata1

2024-08-10

Zatrzymał mnie wiersz, wzruszył, jest w nim ciepło i mądrość życiowa.
Pozdrawiam serdecznie :)

Michał^(*)

2024-08-10

Dziękuję Beato. Pozdrawiam.

Mgła^(*)

2024-08-07

Wzruszył mnie ten wiersz
Nie wszystko da się zatrzymać w kadrze
Czasami trzeba zamknąć wspomnienia i obrazy gdzieś głęboko w serduchu by nikt poza nami nie mógł zobaczyć
Przepięknie opisujesz przyrodę
Powinieneś jak najwiecej pisać bo Twoje strofy są niezwykle plastyczne i cieszą duszę 🙂

Mgła^(*)

2024-08-10

Tak niech zostanie 🙂

Michał^(*)

2024-08-10

,,Szarlotka"

na miedzy przy łanie owsa
stara antonina obrodziła na szarlotkę
wplotła swą dojrzałą koronę
w wymalowane cieniami do powiek chmury
widziałem podobny róż
jak uwił gniazda
nad dwoma błękitami

po burzy ciepłym parowaniem
unosi się schłodzony letni dzień
tak lubię szepty wspomnień
spływające krople
po twoim dekolcie

czasem zamknięty w słoiku
kończę pod stuknięciem
zassanej pokrywki
jak prażone jabłko

dla ciebie jestem
niezerwany

Niech zostanie w komentarzach

Michał^(*)

2024-08-10

Nie wszystko i nie wszystkich da się zatrzymać...na fotografiach. To nawiązanie do innego wiersza, który jest mi bliski. Muszę go przywrócić na TW bo kiedyś zniknął;)
Pozdrawiam serdecznie Reniu:)

ajw

2024-08-05

Michał, są różne etapy w życiu. Czasem potrzebujemy czytać, czasem pisać, a czasem nie chce nam się ani jednego, ani drugiego. Mimo to poezja jest w nas, w naszym patrzeniu na świat , w tej nadwrażliwości, która nam towarzyszy nawet, gdy wydaje nam się, ze zamroziliśmy emocje, albo jak ta jabłoń nie zakwitliśmy. Czy trzeba zaraz wycinać? A może jednak dać szansę.. Podoba mi się Twój wiersz :)

ajw

2024-08-14

No widzisz.. "z odrobiną cynizmu". Czy to czasem nie jest rodzaj ochrony? Wiersze to nasze miękkie podbrzusze, które nie każdy i nie kazdemu chce pokazywać..

Michał^(*)

2024-08-10

To ja mam etap,,ani jednego, ani drugiego ";) Czasem próbuję patrzeć jak wtedy, gdy wznowiłem pisanie i trwało to trzy ostatnie lata, ale chyba odszedłem za daleko. Zacząłem cenić komfort czucia mniej z odrobiną cynizmu.
Dziękuję, że zajrzałaś pod poprzedni, dzięki temu powstał ten wiersz. Pewnie będzie jeszcze czas na pisanie a może go nie starczy. Z czasem to nigdy nie wiadomo:)
Pozdrawiam serdecznie.

Monia

2024-08-05

Metaforycznie o przemijaniu pozdro ;)

Michał^(*)

2024-08-10

O zmianie widoków też trochę. Pozdrawiam.

Kornel Passer

2024-08-04

Prawdziwa poezja. Obraz zostaje pod powiekami. Opis, który odkrywa nieznane. Brawo!

Michał^(*)

2024-08-10

Bardzo dziękuję. Cenię Twoje opinie o wierszach. Pozdrawiam.

Waldi1

2024-08-03

Powiem za Bożenką ... pozdrawiam serdecznie ...

Michał^(*)

2024-08-10

Dziękuję Waldku. Pozdrawiam serdecznie:)

ekszki

2024-08-03

Akcent zdrowego podniecenia bardzo ważny czasem

Michał^(*)

2024-08-10

Nie rozumiem gdzie to podniecenie w wierszu, ale jeśli chodzi o takie emocje to nie zadawalam się,,akcentem ":)
Chyba że chodzi o piosenkę pod tekstem.
Pozdrawiam.

LydiaDel

2024-08-03

Taki kolej rzeczy jest. Już w biblii napisane: jeden żyje z drugiego. Nic nie zginie w przyrodzie . Zasiane ziarenko wykarmi bydło i ludzi. Z bydła mięso, mleko ...
Ta antonówki owocowała lata, teraz przyszedł na nią czas. Nas to też nie ominie. Wszystko przemyślane, wyliczone, ma swoje reguły, jednak pełne zmian i nie jest nic wieczne.
To moja interpretacja.
Wyśmienicie to ująłeś.
Pozdrawiam.

Michał^(*)

2024-08-10

Dziękuję. To było bardzo stare drzewo. Pozdrawiam.

Bożena Joanna

2024-08-03

Zdjęcia nie zastąpią tego co żywe i namacalne.
Wzruszające!

Michał^(*)

2024-08-10

Dziękuję. Lubię fotografować czasem zdjęcia pomagają mojej kalekiej pamięci.
Pozdrawiam.

Elżbieta

2024-08-03

Po wielu miesiącach, wreszcie jesteś, Michale, z pięknym, nostalgicznym wierszem. Niestety, drzewa też jak ludzie umierają... stojąc!
Cieszę się, że czytam, Twój świetny wiersz:))😊
Serdeczności po milion razy:))⭐

Michał^(*)

2024-08-03

Dziękuję Elu, miło jest czytać ponownie Twój jak zawsze ciepły komentarz. Nie wiem czy zostanę dłużej, ale czasem czytam w ukryciu Wasze wiersze. To jedyne co zostało mi z poezji. Jakoś już tego nie czuję, nie mam też potrzeby pisania. Serdecznie Cię pozdrawiam. Uściski:)

Pokaż mniej

Logowanie

Antonówka z życiowego krajobrazu

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji