X
Druga połowa
wolny
2021-09-11 14:42
W połowie jestem sobą,
a druga połowa śmieje się z głupich żartów,
odnajduje przestrzeń do rozmów, kreatywnie konserwuje słowa,
pracuje w pocie czoła i stawia się nowym wyzwaniom,
bo nauczyła się żyć, jak trzeba.
Po ludzku.
W połowie jestem sobą,
po zmroku. W ciszy.
I tylko czupurne spojrzenie może mnie zdradzić.
a druga połowa śmieje się z głupich żartów,
odnajduje przestrzeń do rozmów, kreatywnie konserwuje słowa,
pracuje w pocie czoła i stawia się nowym wyzwaniom,
bo nauczyła się żyć, jak trzeba.
Po ludzku.
W połowie jestem sobą,
po zmroku. W ciszy.
I tylko czupurne spojrzenie może mnie zdradzić.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
3 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Osia
2021-09-19
W połowie jestem sobą
po zmroku w ciszy
i tylko czupurne spojrzenie
może mnie zdradzić …
nieustannie stawiamy kroki by odnaleźć a
jednocześnie odejść od siebie by całkiem nie odstawać …
Zostawiam gwiazdki Moniko
po zmroku w ciszy
i tylko czupurne spojrzenie
może mnie zdradzić …
nieustannie stawiamy kroki by odnaleźć a
jednocześnie odejść od siebie by całkiem nie odstawać …
Zostawiam gwiazdki Moniko
Afrodyta(*)
2021-09-18
Sytuacje czasem wymagają tego, by jak podmiot liryczny "żyć jak trzeba, po ludzku", nie można przecież całkiem odgrodzić się od świata. Najważniejsze, aby mieć tego świadomość i "w ciszy" powracać do siebie na nowo, tak postrzega to podmiot liryczny w Twoim wierszu i mnie to przekonuje.
2021-09-20
To miałam na myśli. Bycie sobą nie zawsze byłoby dla nas dobre. Nie chodzi o ukrywanie czegoś, ale o takie właśnie przystosowanie do norm społecznych. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.
Maba(*)
2021-09-14
Nauczyła się to nie to samo, co: polubiła...
Pozdrawiam.
Pozdrawiam.
2021-09-15
No właśnie. Ludzię są różni, a obecnie na topie jest otwartość, krzykliwość, energia wulkanu. To nie są złe cechy, ale nie wszyscy ludzie tacy są, co nie oznacza że są bezwartościowi. Pozdrawiam.
zbiwito
2021-09-14
spotkali się dwaj półgłówkowie
zamieszkali w mojej głowie
wiodą spory niedorzeczne
utrapienie z nimi wieczne
zamieszkali w mojej głowie
wiodą spory niedorzeczne
utrapienie z nimi wieczne
zmis
2021-09-12
Tytuł sugeruje o dwoistości natury ludzkiej. W jednym z moich pierwszych wierszy, pt. Dwoistość, przedstawiłem to na przykładzie dwóch dziadków.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
2021-09-13
Nie chodziło mi o dwoistość natury, że raz się zachowujesz tak, a raz inaczej. Raczej o rodzaj swiadomego i koniecznego dostosowania do świata. Zaraz zajrzę pod Twój wiersz. Pozdrawiam.
kmalenka8
2021-09-12
Chyba większość z nas zidentyfikuje się z treścią wiersza ;)) Zawsze zostawiamy jakąś część nieodkrytą dla siebie...z różnych powodów ;)) Wiersz podoba mi się i jakby też trochę o mnie...Pozdrawiam serdecznie ;))
LidiaM-9
2021-09-11
Najlepiej byłoby zawsze być sobą, ale niestety życie wymusza niekiedy skrywanie prawdziwej natury. Myślę, że najczęściej ukrywa się ją w obawie przed zranieniem, bo odsłonięcie się całkowite naraża na bolesne ciosy, a jak wiadomo, dzisiejszy świat potrafi być bezwzględny.
Zostawiam gwiazdki i pozdrowienia.
Zostawiam gwiazdki i pozdrowienia.
2021-09-13
Właśnie. Nie można zawsze być sobą. To by nas za bardzo obnażyło i... osłabiło w zderzeniu ze światem. Każdy bardziej lub mniej gra i nie ma w tym nic złego. Dzięki serdeczne.
Phil Insomnia
2021-09-11
Dwie natury człowieka:) Jedna prywatna, druga dla zewnętrznego świata. Bardzo prawdziwe, moc serdeczności:))
konvalove
2021-09-11
Dostosowanie do społeczeństwa niestety wymaga poświęceń. Chociaż w sumie, te spotkania samego ze sobą po tym zmroku są jednak bezcenne i wręcz wyczekiwane przez cały dzień. Interesujący temat, coś jak te słynne maski, ale nie do końca. Na pewno wiersz dotyka grania ról w życiu. Pozdrawiam.
2021-09-13
O to mi właśnie chodziło. Dostosowanie do społeczeństwa czasem jest niemożliwe, ale można jakoś przetrwać dzięki pozorom. Nie ma nic złego w odgrywaniu ról. Czasami musimy. Pozdrawiam.
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Natręctwo myśli
Pożądanie
Portret nieznajomej (z pociągu)
Wspomnienia
Melancholia za oknami dusz
Kłamstwo
słona woda
Czekam na łzy oczyszczenia
dzieci niczyje
Biały zachwyt - leśny zew
W pobliżu przystanku Targowa
Wiersz numer dziesięć czyli ostatni wiersz z przyszłości
Wyrok
koniec podróży
Nie ma lekarstwa na śmierć
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności