Kawa i zagłada jest obowiązkowa

Czekamy na zagładę
Naszych myśli i wspomnień

Czekamy na zagładę
Miłych chwil i podnieś

Nie wystarczy, potrzymać
Zagłada przyjdzie, nie tylko przekimać

Ale rozgościć się na dobre
Utrzeć nosa tym co chrobre

Życie i kolejne przeszkody
Omijali bokiem, lub wrzucali do wody

Z zagładą nie podyskutujesz
Nawet jeśli na nią plujesz

Nie odpowie, tylko zrobi
Twoim skalpem sobie ścianę ozdobi

Zagłada potrafi i się naprawia
Udaje pozą swoją pawia

Niby zrównanie wszystkiego z ziemią
Ale piękne barwy po drodze się mienią

Niby nic po nas nie zostanie
Ale smakuje drugie śniadanie

Mała planeta, na końcu układów
Wypizdów z szeregiem wodospadów

I my, myślące podobno istoty
Których cieszą tylko psoty

Przejdzie, nadejdzie i tu już zostanie
Zagłada zna swoje zadanie

Zagłada zna początek końca
Bo już leci do nas od słońca

Rób co chcesz, a nawet powtarzaj
Pozory dalej kolejno stwarzaj

Ale nie wykręcisz się od przeznaczenia
Nie pomogą pobożne życzenia

W zagładę zmienisz się jak ja
Prędzej czy później, jak tylko się da

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org