wstał świt a za nim mgła bladolica panna
odziana w szatę prześwitną
a śliczności takiej że ino zginać kolana

rozlała się po polach i łąkach
wilgocią okryła żółtowdzięczną nawłoć
zahaczyła bgnisko by nazat połechtać senne listeczki dziurawca

wczoraj jeszcze zeschłe i twarde skiby zalegały na polu
mokrość nocy jednak tak wlazła w czerń że zgoła gnieść i uklepywać

upajająca słodycz wyległa nad strzechy
bladym błękitem pieszcząc czubki topoli
majacząc wśród listeczków melodie jakoby nabożne i wniesłe

pod progiem tylko jazor poszczekując donośnie
a zdyć to gospodarzów nie ma w domu
na zagórzu wykopki i kapuściańskie ogłowki
co rychlej motyki sposobić

wyległy na pola baby służebne i dziewki brzuchate wrazu z komornicami niosącymi na plecach witkowe kosze

wysoko po niebie w nierównych rzędach sunąć poczęły białe chmury niby to pierza janiołów czy inszych Bogu miłych stworzeń

gdzie okiem sięgnąć czarne pola otoczone zieloną wstęgą lasu
blisko kopanisk przebiegł łoś
znać zwierza borowy nie nagnał rychlej w krzawiska